Een aap is in juridische zin geen persoon. Tot die conclusie kwam de rechtbank van New York. Een dierenactivist had geëist dat een aap zou worden vrijgelaten, omdat hij vanwege zijn menselijke trekjes een ‘persoon’ zou zijn. “En personen mag je niet zonder aanklacht opsluiten.”
Het is eigenlijk wel een mooi stukje rechtspraak. Want stel je voor dat de rechtbank de activist in het gelijk had gesteld. En apen in juridische zin ‘personen’ zouden zijn. Dat zou wat zijn. Want personen hebben niet alleen rechten. Ze hebben ook plichten. En als apen, net als mensen, voor hun daden ter verantwoording zouden worden geroepen, dan zaten de gevangenissen snel overvol.
Voor veel mensen wordt het onderscheid tussen mens en dier steeds vager. Het toekennen van menselijke eigenschappen aan bijvoorbeeld dieren, noemen we antropomorfisme. Maar een dier is natuurlijk helemaal geen mens. En moet ook niet zo worden behandeld. Met alle levende wezens moet fatsoenlijk worden omgegaan. Dierenwelzijn is heel belangrijk. Daar valt nog veel winst te behalen. Maar we zijn in sommige opzichten echt een beetje doorgeslagen.
Wat te denken van bedjes voor cavia’s, jasjes voor honden of ‘testikelimplantaten’ voor de gecastreerde boxer Johnny, waardoor hij zijn zelfvertrouwen weer heeft gevonden? Dat een mens niet als een hond mag worden behandeld, daar zijn we het allemaal over eens. Dat we een hond of een aap niet als een mens moeten zien en behandelen, daar is wat meer overredingskracht voor nodig. Een dier is geen persoon. Niet in juridische zin en ook niet in de echte wereld.
Misschien is het begonnen met de Fabeltjeskrant. En heeft Mijnheer de Uil meer kinderen beïnvloed dan de makers van het kinderprogramma hadden kunnen denken. We lijken de woorden van Mijnheer de Uil soms serieus te nemen. “Want dieren zijn precies als mensen. Met dezelfde mensen wensen. En dezelfde mensen streken. Dat komt allemaal in de krant, van Fabeltjesland. Van Fabeltjesland, van Fábeltjesláánd.”
René Peters 
Henk Peters
7 december 2014
LEUK!
Je vader
Verstuurd vanaf mijn iPad
hermine schaap
7 december 2014
toch sedert ik de mensen heb leren kennen,ben ik de dieren meer gaan waarderen.
fabeltjesland of niet,maar van hen geen loze beloftes,geen sprookjes en oprechte liefde en vriendschap.
zou zeggen de mens kan van de dieren nog wat leren.
hoewel planet of the apes,zie ik ook niet zo zitten.
maar als ik naar de diverse kabinetten kijk,denk ik,we hebben het al.
Jan van Velthoven
8 december 2014
Begonnen met de Fabeltjeskrant? Denk eens aan het Middel-Eeuwse ‘Van den Vos Reynaerde’, en nog verder terug de fabels van Esopus uit de klassieke oudheid.
Martijn
8 december 2014
Jammer dat je met fratsen over cavia-jasjes voorbij gaat aan waar het hier in feite over gaat: dieren met een hoog cognitief vermogen.
Op dit moment wordt de intelligentie v/e varken geschat of hetzeflde als een kind van 5 jaar, van een kind van 5 jaar zeggen we ook niet dat deze juridisch aansprakelijk is, maar hebben ze dan geen rechten?
Een chimpansee is zo intelligent, dat je ze letterlijk ziek kan maken door ze verkeerd te behandelen. Ze kunnen enorm veel leren, inclusief gebarentaal!
Als je zo’n dier mag opsluiten in een veel te klein hokje en de hele dag tekenfilms mag laten kijken, wat weerhoudt ons er dan van om met een zwakbegaafde hetzelfde te doen? Ook een zwakbegaafd mens houden we niet juridisch aansprakelijk en we verwachten er verder niets van.
De tijd, en daarmee de hoeveelheid kennis, dat we simpelweg konden zeggen “het is maar een dier” is voor velen al lang voorbij, de dierenwereld is een stuk complexer dan we ooit dachten.
renepetersoss
24 december 2014
Een dier is geen mens. Maar dat wil niet zeggen dat je ze niet zo goed mogelijk zou moeten behandelen. Ik ken verschrikkelijke voorbeelden van mishandeling. Soms ook met goede bedoelingen. (bonbons blijven voeren aan een hondje.) Mijn stelling is dus niet dat je dieren slecht mag behandelen. Mijn stelling is dat een dier geen mens is.
Martijn
24 december 2014
Je stelling is een open deur. De gevolgen ervan echter niet.