Dieven stalen acht schoenen uit het voormalige vernietingingskamp Majdanek. Ooit waren die schoenen van mensen die in dat kamp vermoord zijn. En uit het concentratiekamp Dachau werd ooit al de beruchte ‘Arbeit macht frei’-poort gestolen. Wie ook maar een beetje gevoel in zijn donder heeft, snapt dat een schoen van een vermoorde kampgevangene meer is dan een ‘gewoon maar een oude schoen’. En het is zeker geen souvenirtje dat je thuis op de schoorsteenmantel zet.
De oorlog ligt steeds verder achter ons. Er leven steeds minder mensen die de oorlog bewust hebben meegemaakt. Daarom roepen zaken die met de oorlog te maken hebben steeds minder heftige emoties op. Dat is niet erg. Dat lijkt me gezond. Ik vind niet dat Duitsers tot het einde der tijden geweerd moeten worden van dodenherdenking. Ik vind ook niet dat geschiedschrijving alleen maar gaat over ‘goed en fout.’ Maar ik vind wel dat sommige zaken niet vergeten mogen worden. Goed onderwijs over de geschiedenis is letterlijk van levensbelang.
Wie schoenen steelt van holocaustslachtoffers, weet wat hij doet. Wie een ‘Arbeit macht frei’-poort steelt, is niet onwetend. Opvoeding is meer dan kennisoverdracht. Zoveel is duidelijk. Dansen op een graf, dat doe je gewoon niet. We weten meer dan ooit tegenwoordig. Alle kennis van de wereld is voor iedereen beschikbaar. Maar kennis alleen is niet genoeg. Begrippen als eerbied, respect en gewoon boerenfatsoen, zijn minstens zo belangrijk. Schoenen stelen uit Majdanek. Bah!
René Peters 
Dirk K. (BeterOss)
27 november 2014
Zonder n’ dader aan te wijzen vind ik echter niet oké, dat men het zo maar in het nieuws heeft gebracht. Het kunnen neonazi’s zijn geweest of een kwade jongensstreek, dat is zeker niet uitgesloten. Door het aan te vullen met geschikte schoenen (er zijn er nog 280 duizend) was het zo opgelost geweest. Veel openbaar toegankelijke instellingen hebben last van mensen de ‘trofeeën’ verzamelen en dat praat ik zeker niet goed.
‘Mijn eerste gedachte’ was, dat nabestaande (nu oud, wonen bijvoorbeeld in Israël) dingen van de vermoorde familie ‘terug wilden halen’ voor de rouwverwerking. Veel durven nu pas op hoge leeftijd terug te gaan. [Als ze het hadden gevraag, was ook wel een oplossing gevonden]
Had zelfs trouwens alle concentratiekampen (ook hele kleine KZ’s bv. Hamburg) in mijn leven mogen bezoeken en blijf verbijsterd en zwaar onder de indruk dat dit zo heeft kunnen ontstaan. Scholen moeten blijven kijken.
Zeker als je nu weet, dat de mensheid er niets van heeft geleerd… maar dat genocide, of afslachten omdat de geloof een andere is, tot vandaag de dag gewoon kan blijven doorgaan.
wim slebus
27 november 2014
Rene, 100 % mee eens!