“Brabantse gemeenten stellen steeds strengere eisen aan de beveiliging van evenementen. Ook zien zij strenger toe op de naleving van deze veiligheidseisen.” Dat schrijft Omroep Brabant. Dat was al langer merkbaar. Maar incidenten als het ongeluk met de monstertruck in Haaksbergen en de doden op het Amsterdam Dance Event versterken de trend.
Goed nieuws natuurlijk. Tenminste wanneer je werkt in de veiligheidsbranche. Of juridisch adviseur bent van gemeenten. Het is minder goed nieuws, wanneer je een leuk evenement wilt organiseren. Want er mag steeds minder en er moet steeds meer. Bovendien helpen al de extra veiligheidsmaatregelen en aangescherpte richtlijnen helemaal niet. Dat zegt Ira Helsloot, hoogleraar Besturen van Veiligheid aan de Radboud Universiteit Nijmegen, op Radio 1. “Het echte probleem ligt ergens anders.”
Er zijn regels genoeg. Daar ligt het echt niet aan. Maar mensen zijn gaan denken dat de overheid kan voorkomen dat er ongelukken gebeuren. Dat kan de overheid helemaal niet. Helsloot: “We leren mensen af om zelf na te denken, door de illusie te wekken dat er niets meer kan gebeuren, zodra een vergunning is afgegeven.” “Bovendien worden evenementen steeds groter en ingewikkelder. En gemeenten hebben helemaal geen verstand van specifieke veiligheidseisen. Het gevolg is dat ze extreem gaan letten op allerlei details, zonder echt te weten waar het om gaat.”
De oplossing is simpel, volgens Helsloot. Zorg er ten eerste voor dat mensen beseffen dat er altijd iets kan gebeuren. En dat ze ook zelf verantwoordelijk voor hun veiligheid zijn. En zorg er verder voor dat een organisatie zeer goed verzekerd is. “De verzekeraar heeft verstand van veiligheidseisen. Dat is zijn werk. En laat die verzekeraar vervolgens ook toezicht houden.” De oplossing van Helsloot is briljant in zijn eenvoud. Ingewikkelde vergunningen en veiligheidsrichtlijnen van gemeenten bieden schijnzekerheid. En leveren een boel irritatie en werk op. “Laat het stellen van specifieke veiligheidseisen over aan mensen die daar verstand van hebben.” Stof tot nadenken.
René Peters 
Henk Peters
26 oktober 2014
Consistente redenering en ik ben het met je eens!
Je vader
Verstuurd vanaf mijn iPad
Hans Tönjes
26 oktober 2014
Heb je nieuwste pennenvrucht ook maar even aan Ira doorgestuurd.
Vriendelijke groet,
Hans Tönjes 06 5348 3828 http://www.tonjes.nl
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Ronald van Engelen
27 oktober 2014
Beste René,
Ik vind dit nog niet zo simpel. Helsloot zegt letterlijk “En omdat het [de verzekeraar] een commerciële partij is, is hij minder genegen dan de overheid om ook op allerlei onzindingetjes toezicht te houden. Die is veel meer dat hij echt op het cruciale toezicht houdt …”. Een commerciële partij die op het cruciale toezicht houdt? Laat me niet lachen.
De kern van wat hij omschrijft als objectiviteit is een bewust gebrek aan moraliteit, anders dan de ijzeren wet die zegt: “Gij zult uw winst maximaliseren”. Dat is voor hen de crux. Al het andere wordt door zo’n organisatie inderdaad als onzindingetjes bekeken, inclusief echte risico’s in het echte leven, zoals het (over)lijden van mensen.
Een verzekeraar drukt die nare dingetjes gewoon in geld uit. Door die –louter tot financiële risico’s teruggebrachte– potentiële problemen te spreiden, creëert hij voor zichzelf een “sure bet”.
Om simpel (en opgewekt) af te sluiten nog even een quizje aan de hand van de volgende vraag: “Wanneer wij verzekeraars opdracht geven om ons voor te schrijven wat we wel en niet mogen doen, hoe en wanneer we dat doen en daarop zelf toezicht laten houden, wat gebeurt er dan?”
De verzekeraar staat zaken toe met onverantwoord hoge (en dus zeer winstgevende) risico’s
De verzekeraar verbiedt de meest onschuldige initiatieven
De verzekeraar verdient daar (grof) geld aan
Wij (=de maatschappij) blijven achter met de gebakken peren
Wij gaan naar de gemeentelijke, nationale en/of Europese volksvertegenwoordigers voor soelaas
(meerdere antwoorden zijn mogelijk)
Gegroet,
Ronald
Dirk K. (BeterOss)
28 november 2014
Stuntman Mario Doornink, die in Haaksbergen een ongeluk veroorzaakte waarbij drie doden en 28 gewonden vielen, is vier jaar geleden ook al eens op het publiek ingereden. Dat gebeurde in Asten, met een dragracemotor, meldt het KRO televisieprogramma Brandpunt Reporter. Zes personen liepen verwondingen op. Een van de slachtoffers raakte arbeidsongeschikt. Mario Doornink bleek niet verzekerd tegen aansprakelijkheid….
Brandpunt Reporter onderzoekt het drama in Haaksbergen en verdiept zich in de wereld van stunts en evenementen http://bit.ly/1vrOGgM
Ronald van Engelen
1 december 2014
Bedankt DirkK, voor de link. Het moet me wel van het hart dat ik het niet netjes van je vind om een verdachte (de stuntman) met naam en toenaam in een publiek stuk te noemen; dat je daarbij je eigen naam niét (volledig) noemt, vind ik echt niet kunnen. Ik wil René oproepen de achternaam van de stuntman af te korten.
Tussen de ongelukken in Asten en Haaksbergen, zou in 2011 een meisje in Amsterdam afgevoerd zijn met een ambulance vanwege brandwonden die ze zou hebben opgelopen als gevolg van het optreden van deze stuntman met een vuurspuwende motor, terwijl hij een andere (vierde) keer met zijn monstertruck tégen de dranghekken tot stilstand zou zijn gekomen. De ongevallen in Asten en Amsterdam zouden overigens een direct gevolg zijn van spontane en niet-afgesproken acties door Mario D.
Een andere trieste constatering is dat in alle drie de gevallen, zowel hij als de evenementenorganisatoren niet verzekerd waren, terwijl dit in twee van de drie gevallen wel voorgeschreven was in de door de gemeentes afgegeven vergunningen.
Beide malen zouden de incidenten met hulp van de organisatoren in de doofpot gestopt zijn. De organisator in Asten reageert in de uitzending op de Reporter-vraag of hij spijt heeft van zijn keuzes (om zich niet te verzekeren en de zaak daarna stil te zwijgen): “spijt … wat is spijt, zoiets kan toch niemand vantevoren weten…”.
Tenslotte viel de rol van de gemeentes in alledrie de gevallen in negatieve zin op; geen van de drie gemeentes zou zich ervan vergewist hebben dat de organisatoren zich hielden aan de in de vergunning opgenomen voorwaarden (waaronder het afsluiten van een aansprakelijkheidsverzekering), en in geen van de gevallen zou er iemand van de gemeente aanwezig geweest zijn om toe te zien op een ordentelijk verloop.
Mits het onderzoek van Reporter klopt, moet geconstateerd worden dat het vijfjarige kind en de twee volwassenen in Haaksbergen slachtoffers zijn geworden van een multi-dimensionale allesomvattende roekeloosheid. Voor mijn gevoel treft onze dicussie op deze pagina daarin geen doel.
Wat een tragiek!