Steekpartij op school

Een leerling is op school neergestoken. En ter plekke aan zijn verwondingen overleden. Verschrikkelijk! Volgens sommige media en ‘reageerders’ op het internet is de oplossing duidelijk. Levenslang voor de dader en toegangspoortjes met metaaldetectoren voor alle scholen. Ik ben geen rechter. Ik doe geen uitspraken over een eventuele strafmaat voor de dader. Maar die poortjes zijn een dom idee.

In vakjargon spreekt men over de ‘risico-regelreflex’. De mens heeft een ingebakken neiging om ieder risico uit te willen sluiten. En probeert dat door het instellen van telkens nieuwe regels. Die risico-regelreflex bestaat altijd. En wordt sterker na ieder incident. Maar het invoeren van steeds meer regels maakt de wereld niet veiliger. Het maakt de wereld wel steeds een beetje ingewikkelder.

Ik kan de roep om detectiepoortjes op zich best begrijpen. Een steekpartij op een school is zo erg, dat wil je koste wat kost voorkomen. Maar helaas vallen dergelijke incidenten niet helemaal te voorkomen. Zelfs al zouden alle metalen, harde of scherpe voorwerpen met veel extra beveiliging, poortjes en camerasystemen uit de school verbannen worden. Als poortjes al werken, dan werken ze averechts.

“Als je kinderen als criminelen behandelt, dan gaan ze zich als boeven gedragen.” Dat leerde een ervaren collega mij als jonge docent. En hij had natuurlijk groot gelijk. Een veilige school is een gemeenschap van mensen waar iedereen zijn of haar rol speelt en zichzelf kan zijn. En dat is echt iets anders dan een regime dat er op gericht is risico’s uit te sluiten. Een steekpartij op school is een nachtmerrie voor alle betrokkenen. Vanuit de emotie begrijp ik de roep om veiligheidsmaatregelen. Aan een veilig schoolklimaat besteed je nooit teveel aandacht. Dat doe je niet met metaaldetectoren en aanverwante artikelen. Dat doe je met duidelijkheid, menselijkheid en aandacht.