“Er wordt bezuinigd op de thuiszorg, ouderen moeten omzien naar andere ondersteuning. Daar springen bedrijven op in. Hun product, ‘gezelschap tegen betaling’, vindt gretig aftrek.” Dat schrijft de Volkskrant. Hoe verdrietig is dat? Thuiszorg is er om je huis schoon te houden. Maar voor veel ouderen blijkbaar een middel tegen eenzaamheid. Door de bezuinigingen vanuit Den Haag valt dat sociale deel echt weg. En dus betalen sommige ouderen voor gezelschap. “Alsof er een kleinkind op bezoek komt dat echt belangstelling heeft.”
In wat voor een wereld leven we? Zijn we zo druk met onszelf dat we niet meer omkijken naar onze ouders en onze grootouders? Zou het echt zo erg met onze maatschappij gesteld zijn dat mensen moeten betàlen voor een beetje aanspraak? Natuurlijk, eenzame mensen hebben altijd bestaan. Er zijn mensen zonder familie en met een zeer klein sociaal netwerk. Die mensen moeten we als maatschappij een beetje helpen. Via welzijnsinstellingen bijvoorbeeld. Via de kerk, of bijvoorbeeld ‘de Zonnebloem.’ Maar de overheid en instellingen kunnen normaal menselijk contact echt niet vervangen.
Voor 25 euro per uur gaat een medewerker van het bedrijf Fleur de Dag met de oudere een uitstapje maken, foto’s bekijken of indien nodig mee naar de huisarts. Dat is een groeimarkt. Binnen een aantal jaar wil het bedrijf uit Noordwijk vestigingen hebben in heel Nederland. Er is blijkbaar behoefte aan dergelijke diensten. Voor sommige mensen biedt Fleur Op vast een hele uitkomst. Maar lang niet iedere oudere is kinderloos en alleen. En nu de overheid het bestrijden van eenzaamheid via thuiszorg niet meer ziet als een kerntaak, mag ik toch hopen dat kinderen en buren hun verantwoordelijkheid oppakken. Ik leef toch niet in een land waar kinderen hun ouders laten vereenzamen als de overheid geen gezelschap organiseert.
René Peters 
Meulenbroek@localhost
10 oktober 2014
Hallo René,
Ik heb gegrip voor jouw hartenkreet, maar ik denk niet dat we het tij kunnen keren van de totaal geïndividualiseerde – alles is te koop – samenleving.
Dat kan alleen als er voldoende veranderkracht ontstaat bij heel veel mensen, die willen dat onze van behoefte aan hiërachie alpha mannetjes en vrouwtjes op de apenrots, niet meer wordt bepaald door macht/geld maar door eer/wie zorgt het beste voor de gemeenschap.
Ga d’r maar aanstaan. En tot die tijd is alles te koop op de vrije markt: van zwangerschap tot oudere zorg.
Groetjes D.
hermine schaap
10 oktober 2014
kan mij nog herinneren uit mijn vervlogen jeugd dat wij van school uit met feestdagen als pasen de opdracht kregen ouderen,zieken en eenzamen te bezoeken.
dit met een zelfgemaakt iets.
heden ten dage zitten zoveel mensen werkeloos thuis,geen werk.
zou zeggen hier ligt vrijwilligerswerk plenty te wachten om ontgonnen te worden.
via vivaan,aanzet en rigom.
waarom niet terug naar het oude ;naoberschap”?
mensen liggen nu maanden dood in huis,omdat er niemand was die naar hen omkeek.
waar ik hier in oss woon,daar zien we naar elkaar om.
geef mij zelf uit als realist,doch diep in mijn hart ben ik idealist.
zou zeggen aandacht,menselijkheid,liefde en vriendelijkheid zijn niet te koop.
voor geen goud ter wereld.
laten wij teruggaan naar die oude tijd en er weer voor elkaar zijn,dat moet toch kunnen.
of ben ik nu te idealistisch?
De Noodkreet (@denoodkreet)
13 oktober 2014
Beste Rene, als leraar zal deze oplossing je vast aanspreken:
http://www.randomactsofkindness.org
Inge Elders
27 februari 2015
Hallo René, ik vraag me af hoeveel dagen per week jij je ouders bezoekt? En je schoonouders? Je grootouders? En wonen ze bij je in de buurt? Heb je kinderen? Gaan die naar de opvang (ook heel verdrietig, we zorgen niet meer voor onze eigen kinderen, maar dat is inmiddels maatschappelijk aanvaard) of is 1 van jullie 2 hiervoor gestopt met werken? Sporten deze kinderen? Hoeveel uur per week besteed jij vrijwillig aan hun sportvereniging? En de vrijwillige taken op school? Bezoek je een kerk? Hoeveel tijd besteed je daar vrijwillig? Heb je oudere buren? Hoeveel tijd besteed je aan hun. En hoeveel tijd aan je hulpbehoevende vrienden? Verder moeten we zoveel mogelijk werken om het leven betaalbaar te houden. Heb jij nog tijd voor jezelf, je partner, je gezin?
Groetjes,
Inge