Tomatengevecht

Tomaten gooien in Amsterdam, om tuinders te steunen die door de Russische boycot worden getroffen. Het kan in Nederland. Zo’n 1500 tomatengooiers gingen na betaling van zo’n vijftien euro helemaal los op de dam in Amsterdam. Naderhand leek de dam wel “het rode plein.”

Leuk zo’n actie. Voor de tuinders dan. En voor de enthousiastelingen die, al dan niet met duikbril op, elkaar met voedsel bekogelden. Zo’n tweehonderdduizend tomaten gingen er doorheen. Ieder kind leert van zijn vader en moeder met respect om te gaan met voedsel. En er zeker niet mee te spelen. “Dat we genoeg te eten hebben is een luxe die niet zo vanzelfsprekend is.”

Ik weet het. De gebruikte tomaten waren afgekeurd voor directe consumptie. En zouden tot puree worden verwerkt. En de resten die vandaag en morgen van de dam worden geschraapt schijnen heel milieuvriendelijk omgezet te worden in biologische energie. Een goed idee dus? Niet voor mij. Ik zal best ouderwets zijn. Maar ik vind zo’n tomatengevecht echt het toppunt van decadentie.

Probeer het nieuwsbericht eens te lezen door de ogen van iemand uit een land van buiten West Europa. “Wat is dat voor een land waar mensen betalen om met voedsel te gooien?” Sowieso is het niet zo duurzaam om ieder stuk groente of fruit met een klein deukje als ‘oneetbaar’ af te keuren. ‘Onverkoopbaar’ zou zeker een betere definitie zijn. Maar smijten met voedsel voor de lol? Er is veel geestelijke lenigheid voor nodig om dat normaal te vinden.

Ik vermoed dat iemand hier heel hard over heeft nagedacht. Misschien is het tomatengevecht wel een briljante strategie, uitgedacht om Poetin op de knieën te dwingen. Poetin moet wel tot de conclusie komen dat een boycot van Nederlandse landbouwproducten nooit zoden aan de dijk zal zetten. Zeker niet zolang de gevolgen ervan opvangen worden door tegen betaling met voedsel te smijten. President Reagan had SDI. Wij houden tomatengevechten. Briljant.