Gedachtepolitie

“We moeten niet naïef zijn over geradicaliseerde jongeren,” zegt Sybrand Buma bij Knevel en van de Brink. Buma wil de verheerlijking van geweld in Nederland strafbaar stellen. Zo’n verbod druist in tegen het liberale hart van minister Opstelten: “We willen hier geen gedachtepolitie.” En ook de meerderheid van de Tweede Kamer is het niet met Buma eens. Zo’n strafbaarstelling komt er dus niet.

Op internet en op straat wordt jihadistisch geweld hier en daar verheerlijkt. Ook na de gruwelijke onthoofding van de Amerikaanse journalist Foley verschenen berichten op internet die dergelijke acties toejuichen. Dat Buma zich zorgen maakt, lijkt me terecht. En ook al krijgt hij de handen niet op elkaar voor een verbod op het verheerlijken van geweld, de hele tweede kamer zal zijn zorgen delen. Ik weet niet of een verbod nodig is, of een verbod helpt en of het juridisch haalbaar is. Maar ik weet wel dat verheerlijking van geweld meer is dan ‘zomaar een mening’. En het mag ook niet als ‘zomaar een mening’ behandeld worden.

“Kannibalisme is geen kwestie van smaak,” zei Paul Cliteur ooit. Niet iedere mening is gelijkwaardig. En inderdaad zijn sommige meningen zo verkeerd en kwaadaardig dat je ze niet zou mogen hebben, laat staan dat je ze vrijelijk mag verkondigen. Gedachtepolitie of niet, Twitter of Facebook vol schrijven met juichende teksten over het onthoofden van een onschuldige journalist (alsof het gewoon maar een mening is) dat kan echt niet. En moet dus wel degelijk worden aangepakt.

Maar een eenzijdige nadruk op de aanpak van (internet)geboefte is niet voldoende. Propaganda van IS zou niet gevaarlijk zijn, als niemand er gevoelig voor was. De harde kern van IS-aanhangers moet worden aangepakt. Maar voor potentiële meelopers moet een geloofwaardig alternatief geboden worden binnen onze maatschappij. Buma’s verhaal zou wat mij betreft aan kracht winnen, wanneer hij dat zou benadrukken.