Een overbezorgde moeder heeft een app ontwikkeld die kinderen verplicht laat terugbellen, omdat anders hun telefoon niet meer te gebruiken is. Het lijkt me al erg ongezond een kind een telefoon te geven, omdat je als ouder constant wil weten waar je zoon of dochter is en wat hij of zij doet. Maar dit is toch wel de overtreffende trap van ongezonde controle.
Ieder jaar heeft het Jeugdjournaal een grap op 1 april. Vaak zijn die grappen hilarisch. Zo ook dit jaar. Er zou een app ontwikkeld zijn die ouders konden installeren op de mobiele telefoon van hun kind. Via die app zouden ouders hun kind dag en nacht in de gaten kunnen houden. Dat was een geslaagde grap. En veel mensen zijn er in getrapt. In een iets gewijzigde vorm bestaat de app nu echt.
Volgens de Britse socioloog Frank Furedi is de tijd die ouders tegenwoordig besteden aan hun kinderen in kwantiteit enorm toegenomen. Kinderen spelen vrijwel nooit meer zonder toezicht van volwassenen. Maar het is juist gezond voor kinderen om hun grenzen op te zoeken. En dat lukt nu eenmaal beter, wanneer je moeder niet toekijkt. Ik ben zelf ook vader. En ook ik vind het best spannend om mijn dochter ‘los te laten’. Ik moet er niet aan denken dat er iets met haar gebeurt. Maar zij moet er niet aan denken dat ik haar de hele dag in de gaten hou.
Ik heb al eerder geschreven dat ik vind dat ouders tegenwoordig wat overbezorgd zijn. Aan de ene kant is dat te begrijpen. Waar ter wereld er ook iets fout gaat met een kind, via (sociale) media is het direct wereldnieuws. En het lijkt me ook knap frustrerend voor een moeder als je kind je oproepen negeert. Maar in plaats van het ontwikkelen van een app die dat negeren onmogelijk maakt had de overbezorgde moeder zich ook kunnen afvragen waarom haar kind niet terugbelt. “Ik heb ook een eigen leven, mam. Zit me niet zo op mijn nek!”
René Peters 
hermine schaap
19 augustus 2014
in mijn tijd gaf het al die snufjes niet.
persoonlijk vind ik dat mobieltje een vloek,je dient dag en nacht bereikbaar te zijn.
ouders slaan inderdaad totaal door,maar dit is toch echt het toppunt.
bovendien zit er meer aan vast,want waar houdt die app op?
bij die stalker,bij je baas,bij de partner?
zou zeggen verbieden die handel..
zelf ben ik moeder en grootmoeder.
hoeveel ik ook van al mijn kleinkinderen hou,die app wens ik ze niet toe.
zou het mijn kinderen beslist afraden.
wat is het volgende,een chip?
Wim Slebus
19 augustus 2014
René, je slaat de spijker op de kop!
LucGodfroid
19 augustus 2014
Rene de 1 april grap bestaat helaas wel in het echt.
Als je een Google ID hebt kun je per dag zien waar je bent.
Deze locatie track and trace is een onderdeel van Google Maps.
https://maps.google.com/locationhistory
In dit geval zijn de overbezorgde ouders, met een neurtoische dwan op controle, vervangen door Google. Gelukkig kun je met een knopdruk alle historie verwijderen.
Maag goed, stel ik geef mijn dochter van 4 🙂 een GSM, met een eigen google account, waarvan ik uiteraard het wachtwoord weet, dan kan ik via de boven getoonde link haar volgen.
Prettig? Prettig gestoord in ieder geval.
Het draait dezer dagen veel om privacy. Kinderen hebben ook privacy nodig. Dat vergeten ouders tegenwoordig. Het lijkt er steeds meer op dat het in 1948 geschreven boek Big Brother, 1984 van George Orwell meer en meer een real life verhaal wordt dan een fictie.
Jammer, gezonde mensenvestand kan helpen dit te voorkomen.
M
19 augustus 2014
ik heb in nog geen enkel bericht gelezen dat het hier een overbezorgde moeder betreft maar de Ignore no more app is uit frustratie gemaakt. Terwijl kinderen de hele dag met de mobile in de hand of aan het oor lopen is het ook lastig dat ze de oproepen / berichten van ouders negeren. Dit was de aanleiding om de app te maken dit is wat anders dan (over)bezorgd zijn. Kan best zijn dat moeder het kind echt dringend een boodschap wilde doorgeven of een vraag wilde stellen.