Aangetast eergevoel

Als je eigenlijk vindt dat je in de wieg gelegd bent om te heersen over een toonaangevend wereldrijk, en dat valt in werkelijkheid een beetje tegen, dan schijnt dat iets met je te doen. Dan schijn je een vernedering te ervaren die voor een normaal mens bijna niet te dragen is. De oorzaak van die vernedering ligt natuurlijk buiten jezelf. En moet uiteindelijk gewroken worden.

Als je woont in een land dat God je gegeven heeft en er blijken nog meer mensen te wonen, dan valt dat een beetje tegen. En wanneer die mensen je nog tegenwerken ook, wanneer je je door God gegeven recht opeist, en bijvoorbeeld nederzettingen bouwt daar waar je dat wilt, dan schijnt dat iets met je te doen. Dan schijn je een vernedering te ervaren die ondraaglijk is. De oorzaak van die vernedering ligt natuurlijk buiten jezelf. En moet uiteindelijk gewroken worden.

Maar ook op wat kleinere schaal kan een aangetast eergevoel knap hinderlijk zijn. Als je opgevoed bent als prinsje dat in het rijke westen de droom van je ouders waar moet maken, en dat valt in werkelijkheid een beetje tegen, dan schijnt dat iets met je te doen. Ook dan schijn je een vernedering te ervaren die bijna niet te dragen is. De oorzaak van die vernedering ligt natuurlijk buiten jezelf. En moet uiteindelijk gewroken worden.

Voor westers denkende Nederlanders is het bijna niet te bevatten. Of het nu een Russische despoot is die criminelen en huurlingen, geld en wapens geeft om in een buurland stennis te schoppen, een in Nederland geboren jongen die met bivakmuts en ISIS-vlag en met zijn rechterarm omhoog door den Haag paradeert of een Israëliër die niet lijkt te beseffen dat niet alleen Joden recht op veiligheid en een fatsoenlijk leven hebben. Je gelooft eigenlijk nauwelijks wat je ziet en hoort.  Misschien is het allemaal terug te voeren op de vernederende ervaring dat het decadente westen of juist die gevaarlijke moslims hen van een uitverkoren plek in deze wereld weten af te houden.

Als je een loser bent of je een loser voelt dan is dat knap vervelend. En er zijn veel redenen te bedenken om vooral niet naar jezelf te hoeven kijken. En je woede niet op jezelf maar de boze buitenwereld te richten. Toch is dat precies wat Poetin en zijn vrienden, verknipte ISIS-aanhangers en doorgedraaide zionisten, zouden moeten doen. Er is geen uitverkoren volk en er zijn geen uitverkoren mensen. Zelfs de Amerikanen niet, al denken ze soms van wel. We zullen er op deze aarde samen en individueel het beste van moeten maken. Overdreven trots en eergevoel zijn ijdelheid en schone schijn. En worden vooral gebruikt om eigen mislukkingen op een ander af te wentelen. Bah.