Verzin een probleem en verkoop de oplossing

Rond 1920 had de maker van het ontsmettingsmiddel listerine een probleem, zo schrijft NRC. Het middel dat onder andere gebruikt werd als medicijn tegen de gonorroe  was buiten de medische wereld nauwelijks aan de man te brengen. Dus werd er een plan bedacht. “Als we de wereld nu eens wijs konden maken dat we collectief lijden aan een slechte adem, dan verkopen we listerine als oplossing voor dat ‘probleem’. Zo gezegd zo gedaan.  Dankzij deze campagne, die tot op de dag van vandaag succesvol is, gorgelen we massaal een ontsmettingsmiddel tegen een niet bestaand probleem.

Het is een veel gebruikte marketingtruc. Verzin een ziekte of probleem en verkoop de oplossing. We weten allemaal dat mensen met een normaal voedingspatroon geen behoefte hebben aan extra vitaminen. Toch slikken we voor miljoenen aan overbodige preparaten. Met als voornaamste effect het produceren van ‘hele dure urine’. Gezonde mensen die zich ’s morgens douchen, stinken tegen de middag niet als een natte oude hond. Dat weten we best. Toch lijken we er collectief van overtuigd geraakt dat dat wel zo is. We gebruiken voor honderden miljoenen euro’s aan verzorgingsproducten die we echt niet nodig hebben. En zo kunnen we wel even doorgaan. Verzin een probleem en verkoop de oplossing. Briljant!

Binnen de politiek werkt het vaak net zo. Om stemmen te winnen worden relatief kleine problemen tot enorme proporties opgeblazen. Om vervolgens te suggereren dat de oplossing voor de hand ligt: “Stem op mij.” We weten dat criminaliteit en straatoverlast meetbaar afnemen de laatste jaren. Dat staat echt onomstotelijk vast. Toch laten sommige politici ons geloven dat het tegendeel  waar is. Om vervolgens te roepen om harde maatregelen en een stem op de eigen partij. We weten ook dat een relatief klein deel van de bijstandsgerechtigden bestaat uit mensen die liever lui zijn dan moe. Toch worden er in den Haag draconische maatregelen bedacht die ‘het leger aan uitvreters’ aan de gang moet krijgen. We weten dat het met de meeste kinderen gewoon goed gaat. Toch blijven we testen en screenen tot we een ons wegen. Enzovoort, enzovoort….

Binnen de politiek of het bedrijfsleven, de principes zijn volgens mij hetzelfde. Het is een kwestie van overdrijven om je producten te verkopen. Een politicus die ‘krachtig’ wil overkomen blaast maatschappelijke problemen op en verzint er een aanpak bij. Om pedoseksuelen aan te pakken moeten honderdduizenden vrijwilligers een ‘bewijs van goed gedrag’ inleveren, bijvoorbeeld. Terwijl we weten dat er nog nooit een ‘pedo’ is veroordeeld die zo’n bewijs niet had. Voorbeelden te over. Briljante strategie.