Extraatje

Huishoudens met een laag inkomen krijgen dit jaar een eenmalig extraatje van het kabinet. Dat heeft een meerderheid van de tweede kamer vandaag besloten. Een echtpaar zal eenmalig 100 euro ontvangen, een alleenstaande ouder 90 euro en een alleenstaande zonder kinderen 70 euro. Ik misgun niemand iets extra’s. En al zeker mensen met een laag inkomen niet. Maar wat lost een eenmalige bijdrage van 70 euro op? 

Er is veel gedebatteerd over het extraatje. Over de vraag op welke manier het geld het best kan worden weggegeven bijvoorbeeld. Volgens de SP kan dat het beste via de belastingdienst. Terwijl andere partijen de gemeente en de SVB willen inschakelen. En over wie er allemaal recht heeft op de tegemoetkoming. Want veel partijen vinden het niet eerlijk als alleen mensen uit de bijstand recht zouden hebben op wat extra geld en werkenden met een laag inkomen niet. Dat is nu dus allemaal geregeld. Ook werkenden met een laag inkomen krijgen wat geld. In totaal is zeventig miljoen euro voor deze regeling vrijgemaakt. Waaronder tien miljoen aan uitvoeringskosten. Een hele prestatie. Maar de vraag of ‘het extraatje’ wel een goed idee is, is nauwelijks gesteld.

Per maand komt een gezin met twee kinderen dat rond moet komen van een bijstandsuitkering vijftig euro tekort. Dat heeft het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (NIBUD) uitgerekend. Gemeenten proberen met hun minimabeleid te helpen waar dat kan en mag. Of gemeenten daar voldoende in slagen is een politieke vraag. Wat mij betreft zijn er nu twee redeneringen mogelijk. Of je vindt dat de uitkering in combinatie met het gemeentelijk minimabeleid genoeg moet zijn. In dat geval is ‘het extraatje’ overbodig. Of je vindt dat mensen inderdaad structureel geld tekort komen. In dat geval is ‘het extraatje’ geen oplossing maar een dure druppel op een gloeiende plaat.

Nee, ik vind ‘het extraatje’ geen goed idee. Het lost namelijk structureel helemaal niets op. Je kunt natuurlijk beweren dat een paar tientjes extra zo rond de kerst een aardig symbool zijn. Maar als ik maandelijks structureel vijftig euro tekort zou komen dan zou ik daar anders over denken. In die zin is dat extraatje een portie symboolpolitiek van de bovenste plank en eerder een belediging dan een tegemoetkoming. Nog afgezien van tien miljoen euro aan uitvoeringskosten. Hulp moet helpen. Doe dus structureel iets zou ik zeggen. Of doe helemaal niets.