Wat te denken van het volgende. Ik loop met mijn dochter (8) door de stad. Op een gegeven moment lopen we langs twee jonge mannen die een agent aan het uitschelden zijn. En wel op een manier waar de honden geen brood van lusten. De agent had de jongens namelijk aangesproken omdat ze iets op de grond hadden gegooid. Het lukte de agent om de jongens te kalmeren. En na een paar minuten vervolgde ieder zijn weg. Probleem opgelost zou je zeggen. Maar wat heeft mijn dochter nu geleerd?
“Papa, de politie is toch de baas? Waarom deed hij niets toen de jongens gingen schelden?” Ik heb haar uitgelegd dat het soms beter is om even niets te doen. Om te voorkomen dat een situatie uit de hand loopt. Maar ze begreep het niet. “Mag je de politie dus zomaar uitschelden? Dat kan toch niet?” Nee dat kan inderdaad niet. De agent heeft het urgente probleem keurig opgelost. Een vervelende situatie in het centrum van Oss is verholpen zonder dat er een grote rel van gemaakt is. En zonder dat het winkelende publiek er last van heeft gehad. Maar het belangrijke probleem is waarschijnlijk iets groter geworden.
Het wereldbeeld van mijn dochter is een beetje aan het wankelen gebracht. Sommige dingen doe je gewoon niet. Iets zomaar op de grond gooien bijvoorbeeld. En als je wordt aangesproken wanneer je dat toch doet, dan zeg je sorry en ruim je het alsnog op. Dat werkt niet altijd zo. Dat weet ze nu. Je kunt iets op de grond gooien en vervolgens een agent verrot schelden zonder dat dat consequenties heeft. Wat mijn dochter nu weet, wisten de jongens al lang. En ze gedragen zich naar die kennis. Ik had mijn dochter liever een andere les geleerd. Dat lijkt me toch iets om over na te denken. En niet alleen voor de politie. Thuis, op straat, op het werk of op school, aan gedrag horen consequenties vast te zitten. Ook wanneer dat niet goed uitkomt.
René Peters 
G vd Heijden
19 mei 2014
Heb je “New Kids Turbo” gezien?
Daarin zit in het begin een sketch.
De New Kids worden aangesproken, als ik me goed herinner omdat ze bierblikjes op de grond gooien.
Eentje vraagt er aan de agent: “Hey Wout, hedde ge zin om te rennen?”, pakt vervolgens de pet van de agent, gooit hem weg en de agent rent er achteraan.
Een sketch, maar typerend hoe de politie zich laat behandelen.
Voorheen wekelijks te zien op TV: Wegmisbruikers.
Mensen rijden te hard, hebben geen gordel aan, geven geen richting aan, rijden door het rode stoplicht etc etc.
Vervolgens worden ze aangehouden (dat dan toch nog wel). Degenen die de meeste overtredingen gecombineerd hebben zijn vaak het felst. Youtube staat er vol van.
De agent wordt soms de huid volgescholden. Soms ook worden er opmerkingen gemaakt die je niet direct schelden kunt noemen, maar die je met de beste wil van de wereld niet fatsoenlijk kunt noemen.
De algemene reactie van de agenten? Netjes blijven, rustig blijven, de overtreden snelheid zover naar beneden afronden dat de overtreder in ieder geval zijn rijbewijs mag houden, en ach meneer, de gordel en de rode stoplichten zien we door de vingers, voor het vergeten knipperlicht krijgt u een waarschuwing en een fijne dag nog.
Dan gaat bij mij de TV uit. Ik kan daar niet tegen. Een agent heeft gelijk. Klaar. Ook al kan ik slecht omgaan met welke vorm van gezag dan ook, je hebt gezag nodig om een land van een paar vierkante kilometer te kunnen bewonen met 17 miljoen mensen.
Nee, dan gaat dat in engeland anders (ook op TV te zien). Zelfs slachtoffers van situaties dienen zich netjes te gedragen tegenover de politie. Doen ze dat niet, dan mogen ze achterin de politieauto een kwartiertje afkoelen.
Helpt dat niet, dan krijgen ze een nachtje kost en inwoning op het politieburo.
Wat jij meegemaakt hebt, René, en wat je bij Wegmisbruikers kon zien, is gewoon de vrij nieuwe Nederlandse moraal, de polderpolitiek, “laten we maar vriendjes blijven, dan komt het wel goed”.
Over het algemeen is daar veel voor te zeggen, maar het helpt nu eenmaal niet om respect te krijgen voor de overheid, in deze voorbeelden vertegenwoordigd door de politie.
Dit zie je vervolgens natuurlijk terugkeren in elke vorm van gezag, zoals op school de leraren en thuis de ouders.
Wellicht is de volgorde anders en begint het bij de ouders, dan de leraren en dan de politie.
Vroeger had je daartussenin nog een sociaal vangnet, wat “dienstplicht”genoemd werd.
Als het je in de eerste 18 jaar van je leven niet gelukt was te leren luisteren, dan lukte het daar alsnog wel.
Toch maar weer invoeren dan? Voor zowel mannen als vrouwen?
Lies
19 mei 2014
Wat jou dochter geleerd zou moeten hebben is niet overal meteen op te reageren, maar dat het soms heel verstandig is om even diep adem te halen. Rustig te blijven. Door redelijkheid uit te stralen een probleem oplossen zonder dat dat uit de hand loopt. Daar leren schoffies (natuurlijk in veel mindere mate) ook wat van. De politieman verdient een grote pluim. Klasse!