Hulp bij huishouden en kinderen

“Mijn vader wordt flink gekort op zijn PGB voor hulp bij het huishouden. Ik kom er net vandaan want ik woon om de hoek. Schandalig!” “Natuurlijk kan hij over stappen naar hulp in natura! En dan zal hij vast voldoende geholpen zijn. Maar dan schiet ik er helemaal bij in!” “U? Maar het ging toch over uw vader?” “Natuurlijk ging het over mijn vader. Maar met die PGB huurt hij mij in. En dat is een mooie aanvulling op mijn inkomen.”

Noem me ouderwets, maar ik vind echt dat de gemeenschap niet hoeft te betalen voor iets wat heel normaal zou moeten zijn. Als je hulpbehoevende vader om de hoek woont, dan mag (binnen redelijke grenzen) echt wel verwacht worden dat je af en toe een handje toesteekt. Dat je bijvoorbeeld een paar keer per jaar de ramen wast en af en toe een dweil door de badkamer haalt. Ik weet het. Er zijn altijd uitzonderingen. Maar normaal gesproken vind ik dat. Toch blijkt dat heel veel PGB’s worden ingezet om kinderen die in de buurt wonen te betalen voor licht huishoudelijk werk. Ik mag en kan daar niets aan doen. En velen zijn het niet met mij eens. Maar in mijn denken is dat net zo vreemd als grootouders betalen om op hun kleinkinderen te passen.

Een vergelijkbare discussie had ik laatst tijdens een huisbezoek in een van de betere straten van Oss. Het was een groot huis, met een BMW en een ‘Mini’ voor de deur. In dit geval ging het over moeder. Moeder woonde leuk en had het prima naar haar zin. Maar ze kon in haar eentje haar appartementje niet helemaal schoon houden. Tijdens een zogenaamd keukentafelgesprek werd haar de vraag gesteld wat ze zelf kon, wat ze zelf kon regelen, en waar echt Hulp bij Huishouden moest worden ingezet. “Misschien kunnen dochter en schoonzoon af en toe wat opvangen, had moeder geopperd.” Nou, daar hadden dochter en schoonzoon als tweeverdieners helemaal geen tijd voor. Hoe ik het in mijn hoofd haalde zoiets überhaupt voor te laten stellen. “Als je daar geen zin in hebt, en je vindt echt dat moeder meer hulp nodig heeft, dan betaal je daar toch voor?” Dat bleek een hele eyeopener.

In tijden dat dat kon hebben we als overheid heel veel taken op ons genomen. Zo zijn we letterlijk het enige land ter wereld waar het schoon houden van een huis tot taak van de overheid gerekend wordt. Dat was mooi en dat was prettig. Maar nu er drastisch moet worden bezuinigd zullen we meer voor elkaar moeten doen. En eerlijk gezegd ben ik een beetje geschrokken van bovenstaande voorbeelden. En die staan echt niet op zichzelf. Het lijkt er op dat de verzorgingsstaat hele normale dingen heel bijzonder heeft gemaakt. Dat wordt nog een hele cultuuromslag.