“Mijn vader wordt flink gekort op zijn PGB voor hulp bij het huishouden. Ik kom er net vandaan want ik woon om de hoek. Schandalig!” “Natuurlijk kan hij over stappen naar hulp in natura! En dan zal hij vast voldoende geholpen zijn. Maar dan schiet ik er helemaal bij in!” “U? Maar het ging toch over uw vader?” “Natuurlijk ging het over mijn vader. Maar met die PGB huurt hij mij in. En dat is een mooie aanvulling op mijn inkomen.”
Noem me ouderwets, maar ik vind echt dat de gemeenschap niet hoeft te betalen voor iets wat heel normaal zou moeten zijn. Als je hulpbehoevende vader om de hoek woont, dan mag (binnen redelijke grenzen) echt wel verwacht worden dat je af en toe een handje toesteekt. Dat je bijvoorbeeld een paar keer per jaar de ramen wast en af en toe een dweil door de badkamer haalt. Ik weet het. Er zijn altijd uitzonderingen. Maar normaal gesproken vind ik dat. Toch blijkt dat heel veel PGB’s worden ingezet om kinderen die in de buurt wonen te betalen voor licht huishoudelijk werk. Ik mag en kan daar niets aan doen. En velen zijn het niet met mij eens. Maar in mijn denken is dat net zo vreemd als grootouders betalen om op hun kleinkinderen te passen.
Een vergelijkbare discussie had ik laatst tijdens een huisbezoek in een van de betere straten van Oss. Het was een groot huis, met een BMW en een ‘Mini’ voor de deur. In dit geval ging het over moeder. Moeder woonde leuk en had het prima naar haar zin. Maar ze kon in haar eentje haar appartementje niet helemaal schoon houden. Tijdens een zogenaamd keukentafelgesprek werd haar de vraag gesteld wat ze zelf kon, wat ze zelf kon regelen, en waar echt Hulp bij Huishouden moest worden ingezet. “Misschien kunnen dochter en schoonzoon af en toe wat opvangen, had moeder geopperd.” Nou, daar hadden dochter en schoonzoon als tweeverdieners helemaal geen tijd voor. Hoe ik het in mijn hoofd haalde zoiets überhaupt voor te laten stellen. “Als je daar geen zin in hebt, en je vindt echt dat moeder meer hulp nodig heeft, dan betaal je daar toch voor?” Dat bleek een hele eyeopener.
In tijden dat dat kon hebben we als overheid heel veel taken op ons genomen. Zo zijn we letterlijk het enige land ter wereld waar het schoon houden van een huis tot taak van de overheid gerekend wordt. Dat was mooi en dat was prettig. Maar nu er drastisch moet worden bezuinigd zullen we meer voor elkaar moeten doen. En eerlijk gezegd ben ik een beetje geschrokken van bovenstaande voorbeelden. En die staan echt niet op zichzelf. Het lijkt er op dat de verzorgingsstaat hele normale dingen heel bijzonder heeft gemaakt. Dat wordt nog een hele cultuuromslag.
Gaston van der Heijden
8 mei 2014
Leuk stukje, René.
Ik kan je gedachtengang tijdens het lezen goed volgen, en was het (wederom) volledig met je eens.
Totdat een en ander bezonken was. Toen bedacht ik dat er vsn je redenatie helemaal niets klopt.
In feite is er de afgelopen jaren her volgende gebeurd, watik zal beschrijven in een tastbaar voorbeeld:
Mijn buurman wordt wat slechter ter been en vraagt mij of ik eens per maand zijn ramen wil wassen.
Da’s natuurlijk okay, maar voor niets gaat de zon op en we komen voor deze dienst €50 per maand overeen.
Na enkele jaren zijn ramen netjes te hebben gewassen, heb ik er niet zo’n zin meer in en draag mijn zoon op de opdracht over te nemen.
Ik betaal hem daar €25 per maand voor.
Dit gaat een tijdje goed, totdat hij er achterkomt dat deze dienst hem €20 per maand aan materiaal kost. Hij houdt dus €5 per maand over voor een paar uur werk en concludeert dat hij voor dat geld geen ramen mer gaat wassen.
Ik geef hem niet meer, want ik heb de €25 die aan mijn strijkstok blijft hangen nodig om in mijn overige kosten te voorzien.
Het leven wordt er niet goedkoper op, en ook mijn zoon besluit dat hij met zijn €25 liever andere dingen doet dan ramen wassen.
We dwingen onze buurman om maandelijks de €50 over te maken, masr wassen er geen ramen meer voor.
Het is immers belachelijk dat de buren de ramen van hem wassen?
Dat kunnen zijn kinderen toch? Of anders huurt hij maar een glazenwasser in…
Als in dit verhaal de buurman de hulpbehoevende (bejaarde) is, ik de overheid die via belasting de €50 per maand opeis, en vervolgens mijn werk voor veel te weinig geld delegeer aan mijn zoon die de lokale overheid/gemeente voorstelt, dan is het ineens minder logisch dat mijn buurman tweemaal moet betalen om zijn ramen gewassen te krijgen?
Groet,
Gaston
Saskia van Muijlwijk
9 mei 2014
Ik vind het weer typisch dat er uitgegaan wordt van een ideaal voorbeeld, van een welgestelde familie zonder gezondheidsproblemen. Ik daag je uit eens verder te kijken dan dit ‘schrijnende’ geval.