Een man en vrouw hebben een vrouwelijke ambtenaar in het gemeentehuis van Oosterhout mishandeld. Tijdens een gesprek over de uitkering van de vrouw werden ze plots agressief. Ze trokken de ambtenaar aan haar haren, schopten en sloegen haar. De man is uiteindelijk door medewerkers van de gemeente de publiekshal uitgewerkt. De vrouw liep iets later met haar kinderen naar buiten. De gemeente heeft tegen het stel aangifte gedaan.
“Ik neem dit heel hoog op”, laat de burgemeester weten. “Onze medewerkers moeten hun werk veilig kunnen doen. Iedereen die deze veiligheid in gevaar brengt, zal zich hiervoor moeten verantwoorden. Daarom doet de gemeente aangifte.” Nou dat lijkt me wel het minste. Maar waarom zijn bij een gesprek over haar uitkering, vriend en kinderen aanwezig? Naar gesprekken met de gemeente neem je je partner, laat staan je kinderen, gewoon niet mee. Zo ga je toch ook niet op sollicitatie gesprek? Gemeenten horen dat wat mij betreft gewoon af te dwingen.
Om te beoordelen of iemand recht heeft op een uitkering heeft een ambtenaar volledige openheid van zaken nodig. En mag er geen enkele druk worden gevoeld die een beslissing kan beïnvloeden. Geen volledige openheid of het minste spoortje van druk betekent geen uitkering. Dat is wel zo overzichtelijk. En met mensen die in hun leven hebben geleerd dat (dreigen met) geweld loont, hoort een gemeente ieder contact rigoureus te verbreken. Pas wanneer een cliënt de veiligheid van ambtenaren kan garanderen bestaat de mogelijkheid tot herstel van een ‘relatie’. En geen seconde eerder.
Sommige mensen vragen zich af wat een ambtenaar moet hebben gedaan om mensen zo ver te krijgen dat ze geen andere uitweg meer zagen dan het gebruiken van geweld. Ik weet dat geweld over het algemeen wordt ingezet om je zin te krijgen. Met echte psychiatrische patiënten heeft een gemeente namelijk bijna nooit te maken. Het uitoefenen van druk mag nooit, nooit lonen. De vraag om te wisselen van contactambtenaar ‘omdat het niet klikt’ gaat me al veel te ver. Net als de eis tot het spreken van een afdelingshoofd wanneer je je zin niet krijgt. In Oss tolereren we vrij weinig op dat gebied. En dat is heel goed. Ik durf zelfs te stellen dat we een voorbeeld zijn wat dat betreft. Maar ook in Oss kan het echt nog beter. Het blijft altijd een punt van aandacht. En ook dat is goed.
René Peters 
els knook
3 mei 2014
Geweld is nooit goed.maar uit onmacht omdat de ambtenaar zich autoritair opstelt of geen discussie mogelijk is ben ik welliswasr verbaal uit mijn dak gegaan.Ik liep weg en gooide de deur hard en stak midden vinger op.Een rasr orde gesprek volgde die het erger maakte.Later bleek de bewuste leerplicht ambt.een raar spel gespeeld te hebben maar Sorry komt niet over de lippen.Ik neem sinds dien altijd iemand mee.Zou niet weten waarom niet.Nogmaals fysiekgeweld uit den boze maar door de ongelijkheid en houding ambtenaar kan ik me voorstellen dat het fout kan gaan uit onmacht niet om af te dwingen van iets.
Peter K.
3 mei 2014
Beste Els,
Wat wringen mensen zich toch altijd in rare bochten. Altijd is iemand anders schuld. Die middenvinger die u hebt opgestoken, wordt dus veroorzaakt door een vervelende ambtenaar die jouw arm, tegen jouw wil, omhoog heeft geduwd en jou middelste vinger heeft geforceerd zodat u uw ongenoegen kon laten blijken. En natuurlijk neem je iemand mee, toch? Lekker sfeertje zal dat zijn. Maar uiteraard geldt ook voor u dat je echt geen gebruik hoeft te maken van alle regelingen van de overheid. Gewoon wegblijven is wellicht voor u en de overheid het beste. En als uw kind niet naar school gaat en zich niet houdt aan de leerplicht, wat ik uit uw reactie kan opmaken, dan wordt u aangesproken. Ter overweging, beste Els, 99 van de 100 ouders krijgen nooit meer een leerplichtambtenaar te maken. maar dat al ook wel aan iemand anders liggen die u dwingt met deuren te slaan. Vervelend toch die nare andere mensen.
. .
Lies
3 mei 2014
Dit is een verhaal met maar in kant. Helaas is de wereld niet zo zwart wit. Mensen kunnen uit onmacht en angst dingen doen die ze normaal nooit zullen doen. Ook ambtenaren zijn mensen. Ik hou mijn hart vast als straks ook mensen met psychische problemen aan gaan kloppen bij de gemeente in het kader van de Wmo. Als men deze mensen zo hardvochtig behandeld kan ik u nu voorspellen dat er nog veel meer geweld komt. Dit is niet de manier om dat aan te pakken.
Ans Broersen
3 mei 2014
Regels en wetten kunnen nogal ingewikkeld zijn. Dat je iemand vraagt om met je mee te gaan als je een gesprek moet voeren, moet kunnen vind ik. Inderdaad solliciteren doe je alleen, maar als je een arts moet raadplegen, neem je soms ook je partner mee.
Geweld is te allen tijde af te keuren. Dat staat buiten kijf. Helaas is er een bepaald percentage van de bevolking dat het niet zo nauw neemt met die grens. Ambtenaren zouden in die gevallen gemakkelijk hulp moeten kunnen inroepen. Ik ben het met je eens dat degene die geweld gebruikt, zijn kansen verspeelt.
Maar het kan zijn dat een cliënt vindt dat de ambteaar het niet bij het rechte eind heeft. Wat moet de cliënt dan doen?
renepetersoss
3 mei 2014
In dat geval Ans maakt die persoon gebruik van de bezwaar procedure.
Rob Silvertand
5 mei 2014
Beste wethouder, het lijkt mij tijd te worden dat u eens wat lessen staatsrecht neemt. In onze samenleving is het uitgangspunt de autonomie van het individu. Slechts wanneer daar een wettelijke grondslag voor bestaat is de overheid bevoegd een inbreuk te maken op die autonomie. Uit uw verhaal maak ik op dat u meent dat iemand die aanspraak maakt op een uitkering ook die inbreuken op zijn autonomie zou moeten aanvaarden waar geen wettelijke grondslag voor bestaat. Het geven van volledige openheid behoeft slechts te geschieden indien daar een wettelijke grondslag voor bestaat.
We leven bovendien in een samenleving waarin we vrijheid van meningsuiting hebben. Indien de persoon in kwestie ook maar het geringste spoor van weerstand of weerwoord geeft, verliest hij iedere aanspraak op een uitkering, zo lees ik. Ik meen dat dit flagrant in strijd is met het grond- en vedragsrecht van vrije meningsuiting. Het spreekt voor zich dat het dan wel bij het woord moet blijven. Iedere bedreiging met fysiek geweld is onaanvaardbaar.
U vergeet kennelijk ook dat u een monopolie heeft op het verstrekken van uitkeringen. Indien het met de communicatie met een medewerker niet vlot, dan is het toch niet meer dan redelijk dat u – vanwege die monopoliepositie – door het wisselen van ambtenaar dat communicatieprobleem voltrekt.
Doorgaans ben ik niet voor zachte aanpak van problemen. Maar uw verhaal vind ik eng, Het is wel goed dat u het publiceert. Het laat namelijk zien wat er in de hoofden van onze bestuurders omgaat en zij kennelijk niet op de hoogte zijn van de grondbeginselen van ons staatsbestel. Misschien nog wel het engst is het dat u meent dat u het goede voorbeeld geeft. Het eerbiedigen van het recht, dat is wat we van u vragen. U vraagt dat terecht ook van de burgers wier algemeen belang u dient. Dat is een goed voorbeeld dat navolging verdient.