“Zo ziet mijn dag er uit,” zegt de negentienjarige Milano tijdens een gesprek met mij op het gemeentehuis. “Ik zet mijn wekker om elf uur ’s morgens. Dan rook ik een paar sigaretten en drink ik een kop koffie. Vervolgens ga ik sporten en dan is het al weer bijna tijd voor het avondeten. ’s Avonds ga ik even rondhangen op straat. Rond een uur of tien ben ik thuis en ga ik op mijn kamer gamen of televisie kijken. Om een uur of half twee ga ik slapen.”
“140.000 wajongers ontvangen een te hoge uitkering,” kopt Trouw. “Of je nou een lichte geestelijke beperking had of zwaar meervoudig gehandicapt was, bijna iedereen werd tot 2010 op grond van de Wet Werk en Arbeidsondersteuning Jongeren (Wajong) volledig arbeidsongeschikt verklaard.” Tot 2010 werd er bij de toekenning van de uitkering alleen gekeken of je iets mankeerde. En niet of je kon werken. Zo verging het ook Milano, de jongen uit de inleiding. “Ik moest op gesprek bij een dokter. Ik heb tijdens dat gesprek goed mijn best gedaan. En gelukkig kreeg ik toen een uitkering.”
Relatief veel jongeren zijn recht uit het praktijkonderwijs de Wajong ingerold. Voor deze jonge mensen is het ook moeilijk om aan werk te komen. En omdat er zo weinig geschikte functies zijn krijgen ze van de arbeidsdeskundige van het UWV nog steeds vaak het stempeltje ‘volledig arbeidsongeschikt.’ Trouw bekijkt het financieel: “Deze gang van zaken kost de overheid honderden miljoenen extra euro’s per jaar.” Ik bekijk het menselijk. Hoeveel jonge mensen ontnemen we met al onze goede bedoelingen de kans om voor zichzelf te zorgen? Van Milano heeft niemand last. Maar vinden we het als gemeenschap niet erg voor hèm dat hij zijn dagen slijt met niets doen? Het hebben van een zinvolle invulling van je dag is een levensbehoefte.
Dat het met de nieuwe participatiewet veel moeilijker zal worden om het stempeltje ‘volledig arbeidsongeschikt’ te krijgen lijkt me terecht. Milano kan niet goed leren. Maar verder kan hij een heleboel vooral ook wèl. Door zijn kwaliteiten te ontkennen doen we hem groot onrecht aan. Maar hetzelfde doen we als er geen passend werk voor hem gevonden kan worden. Hij komt dan in de bijstand. En omdat een bijstandsuitkering lager is dan een uitkering uit de Wajong heeft Milano in er in dat geval een financieel probleem bij. Een gezonde jongen geld geven om tot elf uur op bed te blijven liggen is mensonterend. Hem minder geld geven omdat hij in staat is tot werk dat er niet is, is ook heel erg. Als gemeenschap hebben we de morele plicht te zorgen dat ook Milano werk kan krijgen. Daar moet iedereen zijn steentje aan bijdragen.
René Peters 
jan roosenboom
19 februari 2014
Prachtig verhaal. Maar zo ken ik zeg maar Piet. Piet is wajonger met een dagbestedings indicatie. Licht verstandelijk beperkt. Werkte al meer dan 8 jaar als vrijwilliger in t gemeentehuis. Prachtig voorbeeld voor alle bedrijven die dat ook zouden moeten doen. Goed gemotiveerd werker…..maar daar de ibn hem er niet bij wil hebben…moet hij daar weg. Is wel buiten t gemeentehuis ander werk aangeboden.maar daar werd piet niet gelukkig van dus weg uit t gemeentehuis. Effect gemeente heeft zelf geen wajonger meer in huis om mee te werken. Vraag die je mag stellen…gemeente is medebestuurder in sociaal werkvoorziening. Hoe maak je dat daar bespreekbaar piet was als wajonger die wel wilde mooi de duppe…toch!!!
Wajonger
16 maart 2014
“Daar moet iedereen zijn steentje aan bijdragen.”
Als u dit echt meent, meneer de wethouder, dan moet u dat ook waarmaken.
Ik ben een hoog opgeleide 100% Wajonger van 42 en ben een eigen bedrijfje (ZZP) gestart. De rijksoverheid stimuleert dit door de kleine ondernemers- en startersregeling, wat resulteert in een belastingteruggaaf van €2296,-. Als je structureel op bestaansminimum leeft is er geen reserve, dus dan is dit geen ‘steuntje in de rug’ maar het vermogen waarmee je je hele bedrijf op moet zetten. Hiervoor moet je extreem strak begroten en je zo taai zijn als onkruid dat tussen de betontegels doorpiept.
Nu het ‘steentje bijdragen’ van de gemeente Oss:
“Aha, ik zie dat u door deze belastingteruggaaf van €2296,- van de rijksoverheid een vermogen heeft van maarliefst €994,- boven onze norm, dan vervalt nu dus de kwijtschelding gemeentelijke belasting van €348,-. Inleveren maar!”
Ik ben in beroep gegaan tegen dit automatische besluit, omdat ik net als andere Wajongers (zonder bedrijf, die wel kwijtschelding krijgen) ook op bestaansminimum leef en de belastingteruggaaf heel hard nodig heb voor mijn bedrijf. Dit is geen luxevermogen zoals bedoeld in de wet die de BSOB namens u uitvoert; het is geen caravan of boot. De gemeente heeft hier dus juridisch de mogelijkheid vrijstelling te geven, maar uw politiek is het niet. Op bestaansminimum mag je van de gemeente bijvoorbeeld wel een auto hebben voor woon-werk vervoer (dat is vrijgesteld tot €2269,-). Bij Wajongers die zelf initiatief tonen, die zelf iets starten en vermogen hard nodig hebben voor werk, draagt u geen steentje bij, u schoffelt het onkruid dat tussen de betontegels doorpiept weg. Ziezo! Opgeruimd staat netjes!
Maar de financiële kant is maar de helft van het verhaal, er is ook de sociale benadering.
Er is mij (in antwoord) over deze gang van zaken aan de telefoon door de BSOB letterlijk gezegd: “Inderdaad, als u *gewoon* achter de geraniums was blijven zitten had u de kwijtschelding wel gekregen ja”. Ze zei het alsof ik een spitsvondigheid had geopperd, als ‘tsja, goh, wat grappig’. De mensen die daar werken hebben geen betrokkenheid, geen idee dat dat geld voor mij staat voor ‘weg uit de uitkering’, een ander leven. Dat mijn hele begroting die al op de millimeter is nu instort. Voor haar is het een grappig gegeven, een tussendoortje, wat is nou €348,-? Ik leg de telefoon op. Stilte. Daar zit ik dan. Met m’n plannen. Dit is wat Wajongers van uw “steentje bijdragen” in de praktijk op sociaal niveau merken; geen enkele betrokkenheid van de gemeente.
Ik kan nu dus nog een tweede keer in beroep, dat moet binnen 10 dagen (voor zaterdag 22 mrt 2014, een paar dagen verstreken omdat de BSOB de brief eerst een dag laat liggen voordat ze het verzenden en niet in 10 werkdagen telt maar 10 dagen, er zitten 2 weekenden in) binnen zijn, maar ik denk niet dat zonder grote machten die met ferme hand een aardverschuiving veroorzaken (hint) in deze paar dagen de cultuur bij de BSOB veranderd is. En een eerlijke, onafhankelijke bezwaarprocedure is er niet (de BSOB behandelt ook de 2de lijns bezwaren zelf, een inteeltcultuur waar fouten versterkt worden, ook uw beleid).
Bottomline: de praktijk van het ‘steentje bijdragen’ beleid van Oss, van u, is; ga jij maar *gewoon* terug achter de geraniums, waar je hoort. Wat je bedacht hebt is schattig hoor, maar we halen alles uit de kast -financieel en qua motivatie, door geen onafhankelijke bezwaarprocedure te hebben- om uw initiatief met de grond gelijk te maken, en we lachen er om.
Gaat u hier -op tijd, en niet alleen voor mij- iets aan doen? Of blijft u bij uw penny-wise pound-foolish beleid dat ook grote sociale kosten heeft?
PS: Ik ben me er van bewust dat de toon van mijn verhaal is erg scherp is, maar ik sta machteloos en een kat in het …. Machteloos, net als vele andere Wajongers die wel willen, maar stuiten op een cultuur van tegenwerking; op uw beleid. En als ik dan zo’n verhaal op uw blog lees over het stereotype beeld van de bankhangende zielepoot die geholpen moet worden, en ‘dat iedereen z’n steentje bij moet dragen’, dan schiet mij dat in het verkeerde keelgat, kunt u zich dat voorstellen?
Wajonger
11 april 2014
U heeft zoals ik al gedacht had geen poot uitgestoken. Bedankt hè!
Volgend jaar -als de wajong onder de gemeente valt- zal er vast een of andere ‘arbeidsdeskundige’ bij mij langskomen om mij met een budget van ± 5000,- “aan het werk te helpen”.
Want zo gaat het.
Beertje
20 mei 2014
U schets hier een type Wajonger maar er zijn er vele. Ten eerste zitten niet alle Wajongers op de bank maar doen vrijwilligerswerk. (En in vrijwilligerswerk word je als Wajonger ook aan de kant gezet voor de dingen die je mankeert). Ook zijn er Wajongers die autisme, diabetes, aandoening hebben en daar helaas niets aan kunnen doen. En er zijn ook Wajongers die niet goed kunnen slapen omdat er een regering is die telkens de spelregels veranderd van de Wajong. En dan maar hopen dat deze gemeente en wethouder iets verder gaan kijken dan naar deze type Wajonger!
renepetersoss
21 mei 2014
Beste beertje,
Daar kun je van op aan. Ik ken er zelf heel veel. Zowel privé als vanuit mijn vorige baan. Ik wil met deze blog niet beweren dat er maar een type wajongere is. Maar de persoon uit de blog bestaat echt. Dat valt ook niet te ontkennen. En hij is niet alleen.
Wajonger
1 juli 2014
Ja. Ik wil met deze blog niet beweren dat er maar een type neger is. Maar de stinkende en stelende neger uit de blog bestaat echt. En hij is niet alleen. En dat beeld wil ik vooral uitpikken en versterken omdat de mensen dát verhaal nog niet kennen EN omdat ik daar politieke munt uit kan slaan (anders zou ik dat niet doen, want ik schrijf dit blog uiteindelijk om er zelf beter van te worden, om mijn politieke profiel te versterken, de mensen die er wederom door gestigmatiseerd worden en door dit soort posts wéér ‘iets uit te leggen hebben’ die intereseren mij niet, dat blijkt ook wel uit mijn werkelijk fabelachtige politieke retorische truc die ik gebruik om me te verdedigen: ‘ik wil niet beweren dat …., maar ….’). Dat valt ook niet te ontkennen.