Binnenkort zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Maar het is op veel plaatsen in het land moeilijk voldoende raadsleden te vinden. Dat blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur. Bovendien is het volgens het actualiteitenprogramma maar de vraag of raadsleden gemiddeld genomen wel genoeg kwaliteit hebben om hun controlerende taak goed uit te voeren. Om die stelling te onderbouwen worden in het programma twee kandidaatraadsleden van D’66 in Brummen op de hak genomen. Schandalig.
Gemeenten worden verantwoordelijk voor de participatiewet, de jeugdzorg en grote delen van de awbz. Dat is niet gering. En het is aan de gemeenteraden om het gemeentebestuur goed te controleren. Om aan te tonen dat gemeenteraadsleden daar helemaal niet toe in staat zijn, wordt een kandidaat raadslid van een D’66-afdeling in oprichting aan het woord gelaten. Ze heeft geen idee hoe de decentralisatie van de jeugdzorg in haar gemeente vorm gegeven moet worden. Ook komt ene Paul Hofstra aan het woord. De directeur van de Rotterdamse rekenkamer. Hij stelt dat raadsleden geen “diepe kennis van financiën hebben”. Teneur van het item: Nederland moet zich grote zorgen maken over de kwaliteit van de raadsleden. Bah wat een tendentieuze televisie!
Er is in Nederland niemand die exact weet hoe de jeugdzorg in een willekeurige gemeente vormgegeven gaat worden. Helemaal niemand. En een kandidaat raadslid uit Brummen die die vraag onvoorbereid en voor een draaiende camera van een landelijke zender voorgeschoteld krijgt natuurlijk ook niet. Ik kan me voorstellen dat deze vriendelijke mevrouw zich enorm misbruikt voelt. Want dat is ze ook. Geef me een camera en ik toon op dezelfde manier zonder problemen aan dat helemaal niemand geschikt is voor welke taak dan ook. En een directeur van een rekenkamercommissie die zegt dat anderen geen diepe kennis hebben van financiën is als een kok die zegt dat een huismoeder niet kan koken.
Het woord zegt het al. In een democratie heeft uiteindelijk het volk het voor het zeggen. Letterlijk: ‘demos (volk) kratein (regeert)’. Wat Nieuwsuur aan probeert te tonen is dat dat volk in elk geval op lokaal niveau gewoon te dom is om die democratie ook waar te maken. “Daar is veel meer kennis voor nodig.” Misschien wil Nieuwsuur er voor pleiten de lokale democratie af te schaffen en in te ruilen voor een meritocratie waarbij we bestuurd worden door een politieke elite die wel bewezen heeft die macht ‘waard te zijn’.
In Oss speelt dat minder, maar het is wel zo dat het in Nederland steeds moeilijker wordt om geschikte raadsleden te vinden. En inderdaad wordt het steeds belangrijker om raadsleden te scholen en te ondersteunen om hun steeds zwaarder wordende taken goed uit te kunnen voeren. Maar dit soort uitzendingen helpen natuurlijk niet. De meeste raadsleden die ik ken zijn gedreven mensen met passie voor de publieke zaak. Mensen die het ‘volk vertegenwoordigen’ en over het algemeen heel goed in staat zijn om de vinger aan de pols van het lokale bestuur te houden. Ik hoop dat de mevrouw uit Brummen zich niet uit het veld laat slaan. En dat zich veel gemotiveerde (kandidaat) raadsleden zullen blijven melden. Nieuwsuur maakt een karikatuur van onze volksvertegenwoordiging. En moet zich schamen.
Jacques Smeets
8 januari 2014
Het gevaar schuilt juist in die “gedrevenheid” René. Dan heb je ook snel de neiging om door te draven. En dat is precies wat je regelmatig ziet gebeuren binnen gemeenten.
Gina Kroon-Sombroek
8 januari 2014
Hey Rene,
Het was inderdaad een misselijke streek om die kandidaatsraadsleden zo neer te zetten. De hele mediahype die nu is ontstaan richt zich vooral op de kleinere gemeentes die niet meer aan een volwaardige gemeenteraad zouden kunnen komen. Het past wel erg goed in het straatje van Plasterk met zijn 100.000+ gemeente- ideaal.
Dirk K.
8 januari 2014
René, ‘als sympathisant’ had ik deze uitzending ook gezien… Maar om het nu gelijk een karikatuur te noemen? Het makte wel duidelijk, dat raadlieden ontzettend veel werk hebben. Het ging over kleinere gemeentes tot 50.000 inwoners, dat ze daar problemen hebben om mensen te vinden.
Wat ik echter tot nu toe in Oss zie (als buitenstander), is een regelfabriek de alleen maar regels en rapporten gaat maken en JA, dit alles moet weer worden gecontroleerd door de raad. Ik blijf terugdenken aan al de woorden van wethouder Ted van de Loo (Boekel). Waar ze de ambtelijke apparaat terug hebben gebracht na het wezenlijke. Daar waar de burger echt iets aan heeft. Dan is de controlerende taak van de raadsleden ook een stuk minder, en zo hebben meer tijd voor andere dingen.
John van Boekel
8 januari 2014
De metafoor ‘is als een kok die zegt dat een huismoeder niet kan koken’ is in mijn optiek een dart in een ‘bull’s eye’. Bijzonder treffend om zogenaamde deskundigen te confronteren met de wartaal die ze vaak verkondigen.
Jacques Smeets
8 januari 2014
Dirk, die regelfabrieken draaien op volle toeren, en niet alleen in Oss. Hoe luider er door minister Opstelten, Plassterk en alle andere ministers en bestuurders wordt geschreeuwd om een einde te maken aan het monster “bureaucratie” en de enorme “papierkraam”, des temeer nieuwe regels, wetten, protocollen, codes etc. er worden geproduceerd. Het is om gek van te worden als je er mee moet werken.
Als oud-politieman (43 jaar lang) heb ik de ontwikkeling van de bureaucratie aan den lijve ondervonden. Binnen gemeenten is het niet anders. En dat uitsluitend om zichzelf in te dekken. Vrijwel niemand heeft nog “de ballen” om gewoon iets anders te doen, iets aparts, opvallends en bijzonder. Want in de slangenkuil liggen de reptielen op de loer.
Zo wordt het door velen ervaren. Het is niet voor niets dat sommige politici zelfs openlijk durven te spreken over een “slangenkuil”.
De scholing van raadsleden vandaag de dag is ook (naar mijn mening teveel) gericht op hoe om te gaan met de media, hoe oneliners te maken, hoe populair over te komen bij het volk. Daardoor ontbreekt simpelweg de tijd en ruimte om zich te verdiepen in de complexe problematiek van de gemeente en de politiek.
Dirk K.
9 januari 2014
Jacques, “Vrijwel niemand heeft nog “de ballen” om gewoon iets anders te doen, iets aparts, opvallends en bijzonder…” Ik ben maar een particuliere burger, de door de verkeerde kleur (donker groen) van ons dak in aanraking kwam met ‘deze regelfabriek’.
Vandaar, dat ik Ted van de Loo (Boekel) in deze discussie had ingebracht, een soort eye-opener voor mijn. Driek van de Vondervoort (ex burgemeester in Boekel) begon er ongeveer 10 jaar geleden mee, om alles anders te gaan bekijken met minder regels en minder ambtenaren. Veel gemeentes sturen mensen uit het hele land om te gaan kijken in Boekel. Ook de inspectie (uit den Haag) heeft de gang van zaken vaak gecontroleerd.
Boekel laat al jaren zien, dat het ook “heel anders kan”… Paul Frissen, heeft dit probleem van de regelfabriek ook eens mooi verwoord… Afijn, ik blijf n’ buitenstaander.
Het lijkt er soms wel op, dat ambtenaren hun ‘eigen bestaansrecht’ zo wel goed aan de gang houden, in deze regeltjesfabriek… Want, omdenken gaat banen kosten, hé? Jacques, zoals zelfs eerder schreef, zijn wetten, regels, methodieken en systemen gewoon de hulpmiddelen. Een vermindering ervan zal het raadswerk ook weer wat aantrekkelijker gaan maken.
Jacques Smeets
9 januari 2014
Mooi verwoord Dirk. Kan me voorstellen dat je gefrustreerd raakt wanneer je als “burger/buitenstaander” te maken krijgt met al die regels en bureaucratie.
Als je er echter middenin zit (vanwege je beroep) dan is de frustratie dubbel en dik, vooral als je zelf ideeën oppert om de papierkraam terug te dringen. Immers, minister Opstelten roept al enkele jaren dat er (in mijn geval) binnen de politie een halt moet worden toegeroepen aan de bureaucratie.
In de regio Limburg-Zuid (thans vanwege de Nationale Politie, de Eenheid Limburg) kwam de plv korpschef op het idee om een ideeënbus in het leven te roepen waarin medewerkers voorstellen konden deponeren hoe de overtollige papierkraam uit het raam was te werken. Er kwamen ideeën, die ook werden uitgevoerd. Echter, om deze ideeën uit te voeren moesten er eerst protocollen worden geschreven en werden er formulieren ontworpen. Nieuwe papierkraam en bureaucratie derhalve.
Dus, nieuwe inzichten en ideeën verminderen de bureaucratie niet, ze veroorzaken nieuwe en andere bureaucratie.
Je zou dit probleem kunnen oplossen door het lef te tonen om geen nieuwe protocollen te maken of formulieren te ontwikkelen. Maar wie heeft er tegenwoordig het lef? In een hiërarchische omgeving is de een afhankelijk (vanwege verantwoordelijkheid) van de ander. Ik heb de laatste jaren van mijn loopbaan een ontwikkeling meegemaakt waarin leidinggevenden elkaar constant suf belden en mailden over allerlei akkefietjes. Gewoon omdat ze elkaar op de hoogte wilden brengen en houden van het verloop van zaken.
Tegelijkertijd sprak iedereen schande over de telefoon en e-mailterreur.
Dirk K.
10 januari 2014
EenVandaag maakte vandaag ook een bijdrage van ca 5 min over dit thema. Te zien op: http://www.eenvandaag.nl/politiek/48483/lokale_politiek_nog_betrouwbaar_
Suzan
10 januari 2014
Hiervan op de hoogte? http://www.adhdnetwerk.nl/ADHD.aspx?id=481&idn=243
renepetersoss
10 januari 2014
Dat is erg Suzan. En ik weet dat het soms zo gaat. Met raadsleden en soms ook met wethouders. Ik hoor zelfs ministers en staatssecretarissen regelmatig schadelijke onzin uitkramen. Ik heb zelfs gehoord dat er enorme kwakzalvers binnen het medische circuit bestaan. Toch geloof ik wel in de gezondheidszorg. En ook in onze democratie. Zonder dat dat je zorgen, die terecht zijn, wegneemt overigens.
Stefanie Vatta
20 februari 2014
Mooi gezegd René, ik ben het (weer) hartstikke eens. En wat fijn dat er ook nog mensen zijn die complimenten uitdelen! Heel goed dat je een tegengeluid geeft aan het zondebokken zoeken in de media en de afrekencultuur in de politiek. Daar heb ik je trouwens al vaker op mogen betrappen! Heel verfrissend.