“Wat mogen kinderen eigenlijk nog wel?”, verzuchtte een vader op het schoolplein. “Wat voor ons vroeger normaal was, lijkt nu wel crimineel gedrag. Fikkie stoken, hutten bouwen in het openbaar groen, een crossbaan bouwen bij een bouwput, we deden het allemaal. Tegenwoordig kan dat niet meer. Mijn zoon kreeg zelfs straf, omdat hij iets te wild tikkertje speelde op het schoolplein.”
Het is absoluut waar dat we veel minder ‘jongensgedrag’ accepteren dan pakweg dertig jaar geleden. Een flinke vechtpartij op het schoolplein was vroeger niet heel abnormaal. Jongens moesten nu eenmaal weten wie de sterkste is. Er werd wel ingegrepen. Maar zeker niet te vlug. En lang niet altijd volgde er straf. Vaak was het voorval met een welgemeend sorry en een handdruk tussen beide kemphanen letterlijk vergeven en vergeten. Tegenwoordig volgt er minimaal een schorsing en een verplichte cursus omgaan met agressie.
Er is de laatste tijd veel geschreven over de feminisering van het onderwijs en de maatschappij. En meestal in negatieve zin. Jongens krijgen inderdaad veel minder ruimte dan vroeger. En dat is te merken in hun welbevinden en (school)prestaties. Toch is het niet alleen maar slecht dat we als maatschappij wat meer zijn gaan proberen schadelijk gedrag te voorkomen of te verbieden. Met oudjaar autowrakken verbranden op een kruispunt midden in het dorp mag best traditie zijn. Het kan natuurlijk niet. Net als ‘comazuipen’ van veertienjarigen in een speciaal voor dat doel ingerichte zuipkeet en het zonder helm rondcrossen op opgevoerde brommertjes. Ooit werd het breed geaccepteerd. Maar nu gelukkig niet meer.
Ik voel wel een beetje mee met de vader op het schoolplein. Kinderen mogen ook steeds minder. En deels zijn we inderdaad doorgeschoten in onze pogingen de jeugd te beteugelen. Niet al het druk gedrag is een opvoedingsprobleem of een medische stoornis. En niet alle kattenkwaad is de opmaat voor een criminele carrière. Een beetje meer vertrouwen in de jeugd mag wat mij betreft best. Ik ben voor het stellen en handhaven van duidelijke grenzen. Maar moeten het er zoveel zijn?
René Peters 
Henk Peters
3 januari 2014
Tja, weer een goed verhaal om over na te denken!
Je vader
Verstuurd vanaf mijn iPad
Katinka
3 januari 2014
Jongensgedrag??? Ik heb met vriendinnen en vriendjes heel wat hutten gebouwd, bomen beklommen, in sloten gesprongen, belletje getrokken, fikkie gestookt, hondenpoep onder ruitenwissers gelegd, rotte eieren door wc-raampjes gegooid, etc. etc. Voor een beetje lol hoef je echt geen jongen te zijn!
Wim Slebus
3 januari 2014
René je bent in vorm! Goed verhaal!
danielle
3 januari 2014
ik ben niet van mening dat kinderen tegenwoordig niks mogen of minder dan vroeger. Volgens mij mag mijn dochter enorm veel meer dan dat ik uberhaupt had durven dromen. Daarnaast krijgen kinderen veel meer in materieel maar ook worden ze door moeders gentertaind. Wij gaan tegenwoordig met de kinderen naar een speeltuin of naar de dierentuin of naar een museum. 1x per jaar, welnee! Gewoon op onze vrije dagen Mag mijn dochter vechten? nee sorry dat niet. Slecht voor haar? misschien wel Ik mocht het vroeger trouwens ook niet. in bomen klimmen kunnen ze nog steeds hoor. Een opgevoerde brommer mag al tientallen jaren niet ik heb die tijd nooit meegemaakt. Volgens mij droomt er iemand in vroeger was alles beter. Tja mannen voelen zichzelf al snel zielig Weet je wie ik echt zielig vindt die kinderen die in die tijd die beschreven is wel degelijk adhd hadden maar nog niet bekend was. Nee, niet ieder druk kind heeft een stoornis, maar vechten is niet stoer!
Jacques Smeets
3 januari 2014
René, je hoort tegenwoordig zó vaak zeggen: “de wereld is veranderd.” In mijn beleving verandert de wereld niet, maar wel de mens die deze aardbol bevolkt. Alle veranderingen worden door ons zelf teweeggebracht.
Als deze redenatie klopt dan moeten we de redenen (ik spreek liever niet over oorzaken) in onszelf zoeken.
Wij mensen zijn door de jaren materialistischer geworden, het begrip en respect voor (natuurlijk) gezag wordt steeds meer minder, ons gedrag is door de jaren heen erg veranderd, individualisme en opportunisme zijn voor velen de maatstaven geworden, de hebzucht is in ons mensen ingeslopen etc. etc. Is het dan een wonder, dat de jongste generatie dit soort eigenschappen al bij geboorte met zich draagt en op deze voet het leven tegemoet treedt?
Wil je de problemen leren begrijpen, dan moeten we écht helemaal terugkeren tot onszelf en daar op zoek gaan naar de dieper liggende redenen voor het gedrag van “de jeugd van tegenwoordig”.
Jacques
http://www.deblauwediender.nl