“Ik heb helemaal geen zin me als vrijwilliger in te zetten,” hoorde ik een man van een jaar of zeventig laatst vertellen. Als gepensioneerde hovenier had deze man de taak op zich genomen de tuin rondom een flink aantal bejaardenwoningen te onderhouden. Bovendien hielp hij zijn vrouw vrijwel dagelijks bij het zetten van koffie en het organiseren van allerlei activiteiten voor de bewoners. Maar van vrijwilligerswerk hield hij niet. “Veel te veel blabla”.
Het is een vergissing die vaker gemaakt wordt. Dat het in het leven zou gaan om het grote en het luide. Dat het kleine en het stille ondergeschikt en zelfs minderwaardig zouden zijn. En dat het ‘gewone’ niet goed genoeg meer is. Afgemeten aan de hoeveelheid aandacht zou je dat inderdaad gaan geloven. ‘Gewone’ mensen krijgen geen koninklijke onderscheiding of ‘Osje van verdienste’. Als zij iets doen voor een ander komt dat niet in de krant.
Er bestaat een anekdote over een wereldberoemde dirigent die als gastdirigent optrad bij een al even beroemd orkest. Hij liet het orkest de zelfde muziek op een andere manier spelen. De blaasinstrumenten moesten zwaarder inzetten, de trommels harder aangeslagen worden en de violen moesten luider spelen. Het gevolg was dat de piccolospeelster haar eigen tonen nauwelijks meer kon horen. Na een tijdje legde ze teleurgesteld haar instrument neer omdat ze dacht dat niemand het verschil zou merken. De dirigent greep direct in. “Het volume is goed. Maar de ziel is er uit.”
Staand met mijn dochter voor de kerststal bedacht ik me dat er zo’n tweeduizend jaar geleden ook zo’n duidelijke boodschap klonk. Dat de hoop op een betere wereld geboren werd in een voederbak, in een stal. Met een eenvoudige jonge vrouw als moeder en een timmerman als vader. De boodschap was revolutionair en actueel tegelijkertijd. Liefde openbaart zich in het eenvoudige, het kleine en het kwetsbare. En juist niet waar mensen zich groter maken dan ze zijn. Aan ons de taak de ‘ziel’ van de gemeenschap te zien en te waarderen. En in die geest te handelen.
Zalig kerstfeest.
Henk Peters
24 december 2013
Prachtig. Ontroert!
Je vader
Verstuurd vanaf mijn iPad
Herman Delwig
24 december 2013
Dank je wel Rene voor je blog.
Herman
Gaston van der Heijden
25 december 2013
Fijne feestdagen!
Ik hoop in het nieuwe jaar weer vele interessante blogs van je te lezen.
Ingrid van Weert
4 januari 2014
Een mooi verhaal. Gelukkig valt er veel te genieten van al die mensen die dergelijke ‘kleine’ dingen doen! Mooi dat je hen door jouw verhaal toch aandacht geeft 🙂
Gelukkig 2014!