In Denemarken werden vorig jaar slechts 23 kinderen met downsyndroom geboren. Dat komt omdat Denemarken een gratis prenataal onderzoek voor alle zwangere vrouwen beschikbaar heeft gesteld. Alle ouders willen graag een zo gezond mogelijk kind. En er is zeker iets voor een uitgebreide prenatale screening te zeggen. Maar ook ouders van kinderen met een niet-levensbedreigende genetische afwijking kiezen er nog vaak voor dat kind niet geboren te laten worden.
In Denemarken zijn doktoren toch een beetje geschrokken. “Het was met de invoering van de screening niet de bedoeling ‘down’ uit te roeien.” Dat zal zeker niet de bedoeling zijn geweest. Maar dat het wel die kant op gaat is eigenlijk niet eens zo verrassend. Het hebben van een kind met Down ìs ook lastig. En het opvoeden van een ‘mongooltje’ kost inderdaad nog meer moeite en energie dan het grootbrengen van een ‘normaal’ kind. Bovendien, zo hoorde ik vandaag, kost een gehandicapt kind de maatschappij ontzettend veel geld. Wanneer maakbaarheid, gemak en economische motieven het zwaarst wegen, klinkt het aborteren van een ‘niet perfect’ kind bijna als voor de hand liggend.
Er gaan stemmen op om zelfdoding van oudere mensen te vergemakkelijken. Oude mensen voor wie het leven ‘af’ is zouden op een zelf gekozen moment waardig moeten kunnen sterven. Door middel van een pil of injectie. Ook wanneer er medisch gezien geen sprake is van onmenselijk en uitzichtloos lijden. Ouder worden komt met gebreken. En ik kan me goed voorstellen dat het vervelend is om in toenemende mate afhankelijk te zijn van anderen. Bovendien kost de zorg voor oude mensen erg veel geld. Wanneer ook in de discussie rond een vrijwillig levenseinde maakbaarheid, gemak en economische motieven de boventoon gaan voeren klinkt het in laten slapen van gezonde mensen ineens niet zo absurd meer.
Ik ben voor de screening van zwangere vrouwen. Het is goed bepaalde afwijkingen op te kunnen sporen zodat er vroeg (medische) hulp geboden kan worden. En wanneer het duidelijk is dat een ongeboren kind niet levensvatbaar is of ondraaglijk zal lijden, is het vroegtijdig afbreken van een zwangerschap een goede optie. Ik ben er ook voor om onmenselijk en uitzichtloos lijden niet onnodig te rekken. En dus ook niet principieel tegen euthanasie. Maar het gaat volgens mij de verkeerde kant op, wanneer we zo gaan geloven in maakbaarheid dat we het ‘niet perfecte’ steeds minder accepteren. En het gaat echt fout, wanneer we niet meer willen zorgen voor onze naaste en economische motieven mee laten wegen bij vragen over leven en dood. Geen kind is perfect. En geen oude dag is ideaal. Laten we dat gegeven accepteren en er het beste van maken.
René Peters 
Lia Thomassen
23 december 2013
Uit mijn hart gegrepen!
Max Westerveld
12 september 2014
Appels met peren vergelijken. Kent u die uitdrukking?
Het verband tussen een abortus nav een medische diagnose en een oudere die zijn of haat leven voltooid vindt maak je niet duidelijk.
Ook zou ik je willen uitdagen met één concreet voorbeeld te komen van één van bovengenoemde situaties waarin economische motieven en rol gespeeld zouden hebben.
Los van of eea wenselijk is lijkt mij en iets genuanceerdere benadering van deze gevoelige materie op zijn plaats.
Je kunt beter dan dit.
Willie B.
13 september 2014
Uitstekende analyse, René. De maakbaarheid cultus leidt tot excessen als bij Pauw en Witteman, waar Jeroen Pauw het een moeder die vol liefde vertelde over haar mongoloïde dochtertje, kwalijk nam dat ze “zo een” kind had. Moeder vertelde dat haar dochter op een gewone school zat, en dat de kinderen onderling bespraken dat het ene kind zo goed kon voetballen, het andere goed kon rekenen, en het mongoloïde dochtertje van de mevrouw in de studio zo goed kon troosten. Maar dat soort menselijke aspecten zijn aan velen helaas niet meer besteed. Jeroen Pauw bleef maar aandringen dat je zulke kinderen toch dient te aborteren. Als het aan mij ligt, laten we mensen die goed kunnen troosten gewoon geboren worden, en gaan we over tot het aborteren van arrogante journalisten, die mensen het licht in de ogen niet gunnen.