Zwarte Piet en het failliet van doorgeslagen politiek correct denken

Ieder jaar wanneer er weer pepernoten in de schappen van de Albert Heijn en de Jumbo liggen (augustus of september dus…), laait de discussie over de kleur van zwarte Piet weer op. “Zwarte Piet is ronduit racistisch. Een blanke baas met een aantal zwarte slaven. Laten we die Piet maar eens vervangen door een regenboog variant, of anders helemaal afschaffen.” Maar zou er in heel Nederland een kind te vinden zijn dat Zwarte Piet asocieert met een duister slavernij verleden? Natuurlijk niet. Zwarte Piet moet zwart blijven. En dat jaarlijkse zogenaamd politiek correcte geneuzel over ‘regenboogpieten’ werkt averechts. En leidt af van het echte probleem. Van vooroordelen die op veel plaatsen nog wel degelijk bestaan.

Vóór Pim Fortuijn was Nederland in het openbaar behoorlijk politiek correct. Het was gewoon ‘not done’ bepaalde problemen bij hun naam te noemen. Spreken over problemen binnen de multiculturele samenleving deed dan ook vrijwel niemand. En Hans Janmaat, fractievoorzitter van de Centrum Democraten, werd zelfs juridisch aangepakt voor uitspraken die nu binnen de PVDA of D’66 heel normaal zullen zijn. Onder een deken van politieke correctheid werd veel fout gedachtengoed verstopt. Maar daardoor werden ook reeële problemen vaak niet besproken.

Met Pim Fortuyn, Theo van Gogh en bijvoorbeeld Geert Wilders is de tegenbeweging ingezet. Het is mode de dingen te zeggen zoals je ze vindt. Niet gehinderd door politiek correct denken doen publieke figuren zoals René van der Gijp en oud-wielrenner Henk Lubberding uitspraken over homo’s en ‘negertjes’ die echt niet door de beugel kunnen.  In zijn column ‘ik ben goed’ in het NRC, legt Bas Heijne de vinger op de zere plek. “De zweeftaal van het politiek-correcte denken wordt in dit land nu al een decennium gecorrigeerd door mensen die dingen gewoon bij de naam durven noemen, die het „gewoon beschrijven” zoals ze het zien”. Hoe bevooroordeeld dat ‘zien’ ook is.

Mensen als Wilders kunnen scoren door te schoppen tegen politiek correct denken. Stemmen winnen door te vechten tegen de ‘linkse kerk’. Leuteren over Zwarte Piet (en andere zaken waar het echt niet om gaat) speelt die agenda in de kaart. Het is ook die doorgeslagen politieke correctheid die de afgelopen jaren haar spiegelbeeld heeft opgeroepen. Door onze aandacht te richten op dergelijke flauwekul, spreken we bovendien niet over echt bestaande vooroordelen. En dat zouden we wel moeten doen. Want, in de woorden van Bas Heijne: “anders leven we na een dikke eeuw van emancipatiebewegingen gewoon weer in een land waar alle meisjes dromen van een stofzuiger, waar we verbaasd zijn als negertjes kunnen fietsen, waar homo’s van nature voorbestemd zijn voor de kapsalon en ieder idioot vooroordeel als een bewijs van hogere realiteitszin wordt beschouwd.”