“Massale fraude door nepartsen,” koppen verschillende kranten. Persoonlijke declaratiecodes zouden door oplichters (soms met medeweten van artsen) worden gebruikt om de verzekering op te lichten. Ook zou een netwerk van artsen verzekeringsfraude plegen door onder meer in een privékliniek cosmetische behandelingen als medische zorg te declareren. Naast bonnetjesaffaires, pgb-fraude en ‘Bulgarenfraude’ met toeslagen, hebben we dus ook te maken met zogenaamde ‘zorgfraude’. Niet verrassend. Een mens is een opportunist. Als het systeem als het ware uitnodigt om te frauderen en de pakkans is laag, dan vraag je om problemen.
Er is me wel eens uitgelegd dat grofweg tien procent van de mensen altijd op zoek is naar mazen in de wet en kansen om de wet te omzeilen. Voor hen maakt het niet uit hoe systemen ingericht zijn. Ze zullen altijd proberen iets in hun eigen voordeel uit te leggen. Aan de andere kant zal een andere tien procent nooit iets doen wat niet de bedoeling is. De overige tachtig procent (en dat zijn we bijna allemaal) bestaat uit opportunisten die een min of meer rationele afweging maken. En op basis daarvan al dan niet besluiten gebruik te maken van de geboden mogelijkheden. “Als ze me het zo gemakkelijk maken, en de pakkans is klein, dan doe ik het.”
Toen de gemeente Oss een jaar geleden echt werk ging maken van controle op PGB’s bij hulp in de huishouding, maakte dat veel reacties los. Ook van mensen die gebruik maakten van een PGB. “Wethouder, het is goed dat je het controleert. Het is niet goed voor mensen wanneer ze zomaar een zak geld kunnen krijgen. Dat brengt het slechtste in ze boven.” Mensen maken nu eenmaal gebruik van de geboden mogelijkheden. Ik ken bijvoorbeeld verschillende gezinnen van nabij waarbij de grootouders op papier betaald werden om op hun kleinkinderen te passen. En waarbij het door het Rijk uitbetaalde bedrag in de praktijk een welkome aanvulling op het leefgeld van het jonge gezin bleek te zijn. Heel erg begrijpelijk. En fraude wil ik het niet noemen. Maar helemaal de bedoeling is het natuurlijk niet.
Telkens wanneer een voorbeeld van ‘fraude’ of misbruik de krant haalt, groeit de roep om zwaardere straffen en strengere regels. Toch is het meetbaar zo dat zwaardere straffen helemaal niet werken. In landen waar de doodstraf bestaat is de criminaliteit eerder hoger dan lager. En in de Verenigde Staten is het percentage gedetineerden hoger dan waar ook ter wereld. Ik heb niet de indruk dat dat veel zoden aan de dijk zet. Ook weten we dat het handhaven van strengere regels veel extra bureaucratie met zich meebrengen. Volgens mij moeten we het niet zoeken in strengere regels en zwaardere straffen. Maar waar dan wel?
Buiten de tien procent ‘echte fraudeurs,’ maken mensen gewoon gebruik van de voor de hand liggende mogelijkheden om de regels in hun voordeel te ge(mis)bruiken. Dat is onwenselijk en verkeerd. Maar mensen zijn wel mensen. En de gelegenheid maakt de dief. Veel regelingen lijken te zijn bedacht door personen die slechts uitgaan van het goede in de mens. Maar wanneer je Bulgaarse aanvragers van toeslagen eerst geld geeft en pas daarna gaat kijken of ze er recht op hebben, dan moet je niet vreemd opkijken dat er op grote schaal misbruik wordt gemaakt. En wanneer declareren anoniem via een nummer kan, blijken ook (nep)doktoren helaas gewoon mensen te zijn. Misschien is het wijs bij regelingen uit te gaan van een realistischer mensbeeld. Maak dat misbruik en fraude tenminste een beetje moeite kost. En stop met het anoniem en op afstand regelen van zaken. Waarschijnlijk scheelt dat een heleboel. Mijn dochter zal geen snoep uit de voorraadkast halen. Maar wanneer het open en bloot op tafel ligt en er niemand in de buurt is… De gelegenheid maakt de dief.
René Peters 
patrick van boekel
9 september 2013
toch vindt ik da mensen die frauderen met uitkeringen,zeker in deze crisistijd,hard gestraft moeten worden!!
l.
7 december 2013
en de regering is dief nr. 1. heb je er al bij stil gestaan dat een ieder maandelijks betaald (via VWS, daaronder zit CIZ, voorheen LCIG en RIO) voor paardrijden (viel 5 jaar geleden echt onder een indicatie, ik heb er gewerkt) voor een gehandicapte (is zo ontspannen dus blijkbaar niet voor de kinderen van betalenden die hun kinderen niet eens op voetbal kunnen doen), gehandicapten bedden laten opmaken in een zorghotel, bedienen bij een zorgboerderij, oh oh oh, wat een lol en wat zorgen wij toch goed voor die gehandicapten. dat alles heet voor de zorg dagbesteding. voor een volledige dagbesteding per week krijgt zo’n instelling bijna 20.000 per persoon per jaar. leuk voor die gehandicapten die daar werken en die ook hun wia daarvoor moeten inleveren zodat ze net wel/ of niet kunnnen rondkomen. leuk als je er 20 van zoiets hebt rondlopen. reken maar uit!!! niet voor niets zijn die monumentale panden in nederland, gerund door st. philadelpia, (zelfs) humanitas of een ander grootgoed van de zorg betaald van jouw centen!!! maar komt het geld bij de mensen???? De dief is ook de gemeente. Ooit kreeg ik een telefoontje op mijn werk van iemand die een indicatie moest aanvragen van de gemeente rotterdam omdat zij haar moeder verzorgde. zo ging haar uitkering van bijstand naar wmo zorg. dat jaar kwam ook rotterdam op het nieuws dat er minder bijstandaanvragen was. niemand vertelde toen dat de zorg extreem steeg door dit soort gevallen. evenzo heb ik ooit een buitenlander (moslim in duitsland) aan de telefoon gekregen om een aanvraag voor zorg te doen voor zijn vader. hij had gehoord dat je in nederland 20.000 euro kon krijgen om fulltime voor je familield te zorgen (pgb) en wilde zelfs zijn baan in duitsland opzeggen, want dit was een kadootje voor hem, jippie!!!!. en pgb??? die is in de wereld geholpen om de wachtlijsten weg te werken en nederland weer een je wordt al jaren in de maling genomen!!!!
,