In het onlangs afgesloten ‘sociaal akkoord’ zijn afspraken gemaakt tussen werkgevers en werknemers. De regering in den Haag heeft die afspraken onderschreven. Hoewel de gevolgen en de risico’s voor gemeenten enorm zijn, zaten gemeenten tijdens de onderhandelingen niet aan tafel. En naar hun mening is niet gevraagd. Kort samengevat mogen gemeenten uitvoeren en betalen. En moeten ze verder, ondanks de enorme risico’s, hun mond maar houden. Daar ben ik, en met mij alle overige wethouders ‘arbeidsmarkt’ in onze regio, niet blij mee. Vandaar dat we onderstaande brief naar de Tweede Kamercommissie Sociale zaken en Werkgelegenheid hebben gestuurd.
Geachte commissie,
In het Sociaal Akkoord worden onder andere de contouren voor opnieuw een nieuwe regeling voor de onderkant van de arbeidsmarkt geschetst. Door middel van dit schrijven geven wij als regionaal bestuurlijk overleg arbeidsmarktbeleid, waarin twaalf gemeenten in Noord Brabant Oost-Oost zich verenigd hebben, graag een reactie op dat onderdeel van het Sociaal Akkoord.
Allereerst willen wij onze verbazing uitspreken over het feit dat er in het Sociaal Akkoord tussen de sociale partners en het kabinet afspraken zijn gemaakt, die vergaande gevolgen hebben voor de gemeenten, zonder dat gemeenten of een vertegenwoordiger daarvan betrokken zijn bij de totstandkoming van die afspraken. We worden verantwoordelijk gemaakt voor de uitvoering van door anderen gemaakte afspraken en de financiële effecten daarvan. Deze wijze van beleidsvorming en besluitvorming vinden wij hoogst onzorgvuldig en is slecht voor noodzakelijk stevig toekomstig draagvlak.
Voor wat betreft de inhoud van het Sociaal Akkoord willen wij benadrukken dat wij voorstander zijn van één integrale regeling voor de onderkant van de arbeidsmarkt, die onder verantwoordelijkheid van de gemeenten wordt uitgevoerd. Noodzakelijke randvoorwaarden hierbij zijn ons inziens: maximale lokale beleidsruimte, beperkte regeldruk vanuit het Rijk en voldoende financiële middelen. Uit de over het Sociaal Akkoord verstrekte informatie begrijpen wij dat de zgn. 35 werkbedrijven, die verantwoordelijk worden voor de re-integratie van alle mensen met een functiebeperking, gaan opereren onder verantwoordelijkheid van gemeenten en de sociale partners. Het financiële risico voor deze werkbedrijven ligt echter eenzijdig en alleen bij de gemeenten. Dit is voor ons niet acceptabel.
Het kan niet zo zijn dat alleen gemeenten het financiële risico moeten dragen voor de gevolgen van beleid wat bij meerderheid door anderen is vastgesteld. Het is het een of het ander. Als we alleen het financiële risico moeten dragen, wensen we ook binnen eventuele centrale kaders de volledige bevoegdheid om noodzakelijk beleid voor de uitvoering te kunnen vaststellen. Als we die bevoegdheid moeten delen, dan zal ook het financiële risico gedeeld moeten worden. Overigens wijzen wij er in dit verband op, dat de tripartiete besturing van de arbeidsvoorziening in het verleden niet als erg gelukkig is ervaren.
In het Sociaal Akkoord is aangegeven dat de werkbedrijven gevormd worden uit de huidige Wsw-bedrijven. Dit zal leiden tot forse frictiekosten waarvoor financiering door de centrale overheid beschikbaar moet zijn. Gemeenten zijn niet in staat deze lasten te dragen.
Verder begrijpen wij uit het Sociaal Akkoord dat voor mensen met een functiebeperking een nieuwe arbeidsvoorwaardenregeling tot stand moet komen. Deze nieuwe regeling zal evenwichtig en goed afgestemd moeten zijn met wat gebruikelijk is op de reguliere arbeidsmarkt. Een te luxe regeling zal noodzakelijke doorstroom naar de reguliere arbeidsmarkt belemmeren en leiden tot het dichtslibben van de werkbedrijven. We kennen genoeg voorbeelden uit de Wsw, waar Wsw-werknemers meer verdienen dan reguliere werknemers met een vergelijkbare functie en om die reden nooit overstappen naar de reguliere arbeidsmarkt. Overigens zullen de exploitatiecijfers van de werkbedrijven in belangrijke mate bepaald worden door de kosten die voortvloeien uit de nieuwe arbeidsvoorwaardenregeling. Een zorgvuldige benadering is op dit punt ook noodzakelijk om te voorkomen dat gemeenten zich geconfronteerd zien met de verplichte afdekking van miljoenenverliezen van de werkbedrijven. In deze tijden waar financieel gezien de gemeenten het water reeds tot aan de lippen staat, zou dit volstrekt onverantwoord zijn.
Wij verzoeken u om bovenstaande punten te betrekken bij uw beoordeling van het Sociaal Akkoord en de verdere uitwerking daarvan.
Hoogachtend,
namens het portefeuillehouderoverleg
arbeidsmarktbeleid Noord Brabant Oost-Oost
drs. W.P.H.J. Peters,
voorzitter.
.
René Peters 
patrick
14 mei 2013
goed initiatief om een brief hierover naar den haag te sturen!!
anton hoven
14 mei 2013
Eenzelfde reactie kan naar Den Haag over het jeugdbeleid. Die mag nog wel wat harder zijn.
Angelique
14 mei 2013
met belangstelling deze blog gelezen en goed dat deze brief verstuurd is.
Johannes Sociaal
15 mei 2013
Deze brief heb ik met een glimlach gelezen, een klaagzang waar een dank U wel op zijn plaats is.
Heren wethouders, tel Uw zegeningen
Dit Sociaal Akkoord is bedoeld om de niet rendabel werkende SW-bedrijven te hervormen, beleid te maken en om toezicht op de gelden die hiervoor bedoeld zijn zeker te stellen.
Allereerst kan er gigantisch op de overhead van SW-bedrijven bezuinigd worden. De mensen binnen de SW werken voor hun geld, maar helaas zijn er in de top te veel mensen die veel meer salaris krijgen dan ze verdienen.
Verliezen worden gemaakt door wanbeleid en te hoge kosten in de top.
Daarnaast zou U uit kostenoverwegingen SW-ers meer bij het bestuur kunnen betrekken, niet iedereen binnen de SW is geestelijk gestoord, een heel mooi voorbeeld is onze staatssecretaris mw Klijnsma.
De samenwerking binnen de werkbedrijven geeft ook grote besparingen en kansen.
Ik geef U op een briefje dat het afgelopen is met doelloze integratie-trajecten, U kunt maatwerk leveren en op die manier met minder geld meer doen.
Inderdaad bent U als gemeente verantwoordelijk, maar U zal niet aan tafel komen te zitten met een stel luchtfietsers die niet weten wat ze willen en wat ze doen.
De tijd van dikke salarissen en interims moet afgelopen zijn, samen moet U met de andere partijen de schouders eronder zetten, ga ervoor en wees creatief met de middelen en de mogelijkheden.
Het Sociaal Akkoord is er, U en de andere partijen moeten het uitvoeren, en hoe langer U allen wacht hoe moeilijker het wordt.
Kees Eken
15 mei 2013
De splitsing in het sociaal akkoord tussen arbeidsbemiddeling via ‘werkpleinen’ en ‘werkbedrijven’ is in strijd met artikel 27 van het VN-verdrag voor de rechten van mensen met beperkingen. Dit artikel schrijft voor dat mensen met beperkingen ‘op gelijke voet’ met mensen zonder beperkingen naar arbeid worden bemiddeld. Het is ook in strijd met de ‘één-loket gedachte’ Het is onzin ervan uit te gaan dat een werkgever die via het ‘werkplein’ zijn vacature heeft kunnen vervullen nog eens even gaat kijken bij het ‘werkbedrijf’ om te zien, of hij iemand met beperkingen de vacature kan laten vervullen.
Johannes Sociaal
15 mei 2013
Meneer Eken,
Ga niet zwaaien met de rechten van mens en Europees recht, hier een paar voorbeelden waar het ook niet uit komt!
Nederland heeft in 1969 ook de verklaring van de rechten van de mens ondertekend, gevolg is dat strikt genomen iedere parkeermeter geplaatst na die tijd illegaal is.
Gaat U ze in Uw gemeente verwijderen nu?
In de 70-er jaren is er een uitspraak geweest van het Europese Hof van Justitie inzake een bezwaar van een coffeeshophouder tegen het moeten betalen van belasting.
De uitspraak was als volgt: De Nederlandse overheid moet drugshandel niet belasten maar bestrijden, en wat doet diezelfde overheid nu?
Als burger word ik misselijk van mensen die denken recht naar hun hand te kunnen zetten, politici die niet weten waar ze mee bezig zijn irriteren mij ook overigens, maar U kunt dingen makkelijk en moeilijk maken.
Het heeft geen zin ergens iemand met beperkingen in te zetten als het werk het niet toelaat of de werkgever niet wil, accepteer dat gewoon en laat de werkgever kiezen waar die zoeken wil. Waarschijnlijk zal op termijn de ervaring met en de prijs van de doorslag gaan geven.
Je kan regelen wat je wilt, maar discriminatie zal er blijven, bekrompen mensen zijn overal. Leg mij eens uit waarom het reguliere bedrijfsleven ieder jaar meer mensen met een beperking moet aannemen en de overheid ieder jaar 2500!
Ik proef hier discriminatie en minachting bij de overheid, klaag die aan, ik moet werken voor mijn geld!
Als gemeente moet U, als ambtenaar, zorg dragen dat de wet zoals die landelijk bepaald is uitgevoerd wordt, als U dit niet bevalt zijn er momenteel 650.000 mensen die graag Uw baan over willen nemen.
Het voordeel van dit hele Sociale Akkoord is dat U als ambtenaar straks ook met normale mensen moet praten, U moet uit die toren van onbegrip komen en eens in de samenleving kijken, dan kunt U ook ervaren hoe desastreus het beleid was voor dit akkoord!
Kees Eken
15 mei 2013
Gemeenten kunnen geen financiële verantwoordelijkheid nemen voor iets dat in strijd is met het VN-Verdrag voor de rechten van mensen met beperkingen. Het ligt in de bedoeling van het kabinet dit verdrag eind 2014, begin 2015 -wanneer ook de participatiewet zou worden ingevoerd- door het parlement te laten ratificeren door het parlement. Het VN-Verdrag krijgt vanaf dat moment kracht van wet, ook voor lokale overheden.