Plezier in je werk

Een jaar of vijf, zes gelden was het een hit op het internet. “‘Pike Place Fish Market’ in Seattle. Filmpjes van lachende en zingende werknemers die elkaar en de klanten regelmatig voor de gek hielden en zich vermaakten tussen de verse vis. Het werd een hele bedrijfsfilosofie. Er verschenen boeken en dvd’s over. Plezier in je werk zorgt voor meer en meer tevreden klanten, gezondere werknemers, minder verzuim en betere opbrengsten. En plezier in je werk is deels een keuze.

De medewerkers van Pike Place Fish Market zeiden het zo. “Ik ben er nu toch. Laat ik er dan maar plezier in hebben.” Moeilijker hoeft het inderdaad niet te zijn. Een mens heeft de omstandigheden niet altijd in de hand. Maar wel de manier waarop je daar mee omgaat. Ik moest aan de vismarkt denken toen ik deze week sprak met een bestuurder uit de jeugdzorg. Hij klaagde er over hoe gruwelijk ingewikkeld het is om aan personeel te komen. En hoe verrast mensen zijn hoe leuk het werk blijkt te zijn.

Een beetje sparren met de bestuurder uit de zorg, roept het volgende beeld op. Van werkdruk worden mensen chagrijnig. Het is moeilijk om nieuwe werknemers te vinden. Zeker als mensen het idee krijgen dat werken in de jeugdzorg een en al ellende is. Zo neemt de werkdruk verder toe. En ook het chagrijn. En wat later weer het ziekteverzuim, waardoor de werkdruk toeneemt enzovoort. En dat terwijl werken in de jeugdzorg ontzettend leuk en motiverend kan zijn.

Het is allemaal heel begrijpelijk. Wat slecht is moet benoemd worden. En verbeterd waar dat kan. En er is binnen de jeugdzorg veel voor verbetering vatbaar. Maar er gaat ook veel goed. In al het publicitaire geweld dreigt dat gegeven soms wat op de achtergrond te raken. Ik begrijp heus wel dat jeugdwerkers niet zingend en fluitend hun werk hoeven te doen. Maar ook in het kader van aantrekkelijk werkgeverschap zou wat minder nadruk op chagrijn wel wenselijk kunnen zijn.