#doeslief

Bumperkleven, het negeren van een kassamedewerker in de supermarkt, treiteren van OV-personeel, elkaar niet voor laten gaan in het verkeer, voordringen in de trein, geluidsoverlast, burenruzies, schelden en haatberichten op sociale media. Het neemt allemaal toe, blijkt uit onderzoek van SIRE (Stichting Ideële Reclame). De organisatie start vandaag de campagne #doeslief, om mensen bewust te maken van asociaal gedrag. Dat schrijft de NOS. Een goed idee. Want wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Maar genoeg is het niet.

Doe eens lief. Dat is een mooie boodschap. Maar de posters laten inderdaad iets anders zien. Het is eerder het bespreekbaar maken van hufterig gedrag dan het oproepen tot liefde voor de medemens. Dat kan ook anders. Ik moest denken aan een verhaal dat ik een aantal jaar geleden van een oud-collega hoorde. Het ging over een kerel in (ik meen) Amsterdam, die een besluit had genomen.

Samen gingen ze met de trein naar hun werk. Het viel mijn oud collega op dat de man vriendelijk was tegen letterlijk iedereen. Dat hij de vrouw die koffie verkocht uitgebreid complimenteerde met haar nieuwe kapsel en opstond voor een hem onbekende dame in de trein. De man liet werkelijk geen mogelijkheid onbenut om zijn vriendelijke lach te laten zien. “Waarom doe je dat de hele tijd? Het regent, het is vroeg en we hebben een drukke dag voor de boeg.”

“Ik maak de wereld een klein beetje mooier”, aldus de man. “Lelijkheid en hufterigheid zijn besmettelijk. Maar vriendelijkheid en schoonheid ook. Viel het je op dat ik net opstond voor de dame en een vriendelijk praatje met haar aanknoopte? Stel dat ze lerares is. Dan hebben haar leerlingen een fantastisch begin van hun schooldag. Veel mensen gedragen zich wel netjes. Maar ik vind dat niet genoeg. Wat gij wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander wel. Dat is toch veel leuker? En de wereld wordt er mooier van. Beginnen we vandaag?”