Zo’n 320000 Nederlanders hebben werk maar verdienen te weinig om hun rekeningen fatsoenlijk te kunnen betalen. Deze mensen zijn niet echt in beeld. Niet bij de vakbonden, want daarvan zijn ze geen lid. Niet bij de brancheorganisaties en niet bij de gemeente of het UWV, want ze hebben geen uitkering. Daarnaast hebben we een dermate ingewikkeld systeem van toeslagen en belastingen opgetuigd dat we ook niet met zekerheid weten hoe het zit met de bestaanszekerheid van verschillende groepen mensen. Dat is zorgelijk.
Afgelopen week sprak de Tweede Kamer over de begroting van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Een groot deel van mijn inbreng ging over deze groep werkende armen. Het is natuurlijk een schandaal dat mensen wel werken, maar niet rond kunnen komen. Deels zijn dat ZZP’ers met een laag uurtarief. Deels zijn dat parttimers die om wat voor reden dan ook niet meer uren (kunnen) werken. Deels zijn dat andere groepen. Maar een ding is zeker: We doen iets niet goed in dit land. Deze mensen zijn niet goed in beeld en worden in ‘de polder’ niet goed vertegenwoordigd.
Daarom heb ik een motie ingediend. Deze motie bestaat uit drie delen. Ten eerste moet de regering zorgen dat de zorgen van deze groep expliciet besproken wordt met vakbonden, gemeenten, UWV en werkgevers. Ten tweede vraagt deze motie om een verkenning door de SER (Sociaal Economische Raad) om hen beter in beeld te brengen. En ten derde (en zeker niet het minst belangrijke) zou de regering specifiek moeten kijken naar de inkomenspositie van groepen als alleenstaanden, eenverdieners met en zonder kinderen, alleenstaande ouders en ouderen. We hebben een dermate ingewikkeld systeem van sociale zekerheid opgebouwd, dat we niet precies in beeld hebben hoe de inkomenspositie van mensen is in relatie tot het sociaal minimum. Het is een treurige waarheid. En daar moet iets aan gedaan worden.
De uitvoering van deze motie heeft haast. Werkende armen hebben reële problemen. Problemen die in kaart moeten worden gebracht en stuk voor stuk moeten worden aangepakt. Iedereen heeft recht op bestaanszekerheid. Als zelfs mensen die werken niet structureel uit de problemen komen is dat gewoon niet acceptabel. Er ligt een heldere opdracht voor het kabinet. Vraag aan de SER om een duidelijke verkenning die de positie van deze mensen in beeld moet brengen. Er ligt een duidelijke opdracht voor ‘de polder’. Zorg dat deze mensen zich vertegenwoordigd weten. En er ligt een duidelijke opdracht aan ons allen. Werk aan een structurele oplossing voor de problemen van deze grote groep mensen. Deze opdracht neem ik zeer serieus. Wordt vervolgd.
René Peters 
jody
4 december 2018
Prima Motie Rene zijn we van jou gewend
Aggie Beerthuijzen
5 december 2018
Heel blij met deze petitie. Heb hier regelmatig aandacht voor gevraagd. Doorgeslagen flexibilisering speelt ook een rol, maar gedoe met toeslagen geeft zo’n ellende. Mensen zoeken stabiliteit en zekerheid. Boven die basiszekerheid mag best wat flexibiliteit gevraagd worden.
Gerard Steverink
6 december 2018
Prima motie Rene! Ik hoop alleen dat het neoliberale kabinet er iets mee doet. Ja het klinkt negatief misschien. De neoliberiaanse invloed van de VVD in dit kabinet is veel te groot en de C van het CDA klinkt onvoldoende door.
Zoals Aggie hierboven schrijft de flexibilisering is doorgeslagen en nu wil men ook nog de proeftijd verlengen naar 5 maanden.
De armoede groeit met de dag en zoals jij opmerkt moet er inderdaad een breed onderzoek komen naar armoede in vele inkomensgroepen. Ook moet er gewerkt worden aan het wegwerken van leeftijdsdiscriminatie op de arbeidsmarkt. En misschien moet er weer eens arbeidsmarktbeleid gevoerd gaan worden. Het arbeidsmarktbeleid in het verleden was zo slecht nog niet.
Ga zo door in de Kamer en je inzet. Het hele CDA mag en moet meer C uitdragen.
Ingrid
15 december 2018
Wat fijn dat er iemand is in de politiek die dit eens wil aankaarten. Het is nl een groot probleem bij velen maar ook een drempel om te gaan werken als je in de bijstand zit. Want in veel gevallen ga je er echt niet op vooruit.
Ik heb na mijn scheiding als alleenstaande moeder in de bijstand gezeten. Het was geen vetpot maar je kwam voor van alles in aanmerking dus zo slecht hadden we het niet. Toeslagen, zorgverzekering, etc. Alles werd gecompenseerd. Nu doe ik een bbl opleiding en heb dus een inkomen. Een leerlingsalaris is niet veel maar net genoeg om overal net buiten te vallen. Ik ben er sindsdien financieel op achteruit gegaan. Met volwassen kinderen in huis heb ik nergens recht meer op. En die kindelen kosten veel geld. Laten ze die vergeten groep eens wat meer belonen. Mensen die wel willen werken maar niet zo veel verdienen. Ze ” verdienen” beter.