Er is veel over te doen. De vaccinatiegraad van kinderen voor bijvoorbeeld de mazelen dreigt gevaarlijk laag te worden. Steeds meer ouders schijnen er voor te kiezen hun kinderen niet in te laten inenten. Uit geloofsovertuiging. Of omdat ze zijn gaan twijfelen over eventuele bijwerkingen of noodzaak. Er gaan stemmen op om vaccinatie verplicht te stellen. Het CDA is daar tegen. Een overheid die beslist over het lichaam van een mens. Dat gaat te ver.
Op kinderdagverblijven zitten veel kinderen bij elkaar. Een plek bij uitstek dus, waar (kinder)ziektes voor kunnen komen. Technisch gezien is het al mogelijk. En is een wetswijziging volgens mij niet mogelijk. Maar het CDA wil dat kinderen die niet ingeënt zijn geweigerd kunnen worden op een dagverblijf. Ouders zullen in dat geval op zoek moeten naar een dagverblijf waar men geen problemen heeft met niet gevaccineerde kinderen. Of ze starten er zelf een met gelijkgestemden.
Vaccineren of niet vaccineren is een emotionele discussie. Het gaat om de gezondheid van je kind. En het gaat (indirect) om de gezondheid van kinderen van een ander. Het is belangrijk dat de vaccinatiegraad zo hoog mogelijk is. Goede voorlichting is letterlijk van levensbelang. Maar ouders verplichten hun kind te laten inenten gaat te ver. De integriteit van het lichaam is een groot goed. Maar niet gevaccineerde kinderen weigeren bij een kinderdagverblijf? Dat moet kunnen. Bij het maken van keuzes hoort het nemen van verantwoordelijkheid.
Remie
26 augustus 2018
Beste Rene, ik ben t met jou eens.
Maar, waar is al die jaren de voorlichting geweest.
Waar is uitgelegd waarvoor en waarom we vaccineren?
Waar is uitgelegd wanneer er een kantelmoment komt om wel of niet te vaccineren?
Waar leggen we uit wanneer en op welk moment van t leven van een kind t beste een vaccinatie gegeven kan worden?
Kortom, zoals je start in je blog, blijft t teveel in emoties hangen en daar moeten we uit zien te komen.
Succes verder👍
Willie
26 augustus 2018
Ik vrees dat er ook een algemeen wantrouwen ten aanzien van de Farmaceutische industrie en autoriteiten in het algemeen aan ten grondslag ligt. We lezen dat volstrekt onnodig Ritalin, Antidepressiva, riskante pijnstillers etc. worden voorgeschreven. Als men noodzakelijke inentingen binnen dat kader gaat zien, dan is de scepsis misschien enigszins te begrijpen. Maar dat maakt ook dat de oplossing niet zo maar voor de hand ligt.