Op twitter ging het bij wijze van spreken nergens anders meer over. Nauwelijks had onze koning zijn kersttoespraak uitgesproken, of op Social Media ging het helemaal los. “Geen kerstboom?! Blijft er dan helemaal niets over van onze tradities?” Vrijwel niemand schreef het letterlijk. Maar velen vermoeden een complot om alles wat ons lief is om zeep te helpen.
Ook minister President Mark Rutte maakt zich ook druk over ‘tradities’. Op Facebook schreef hij dat de aandacht uit moet gaan naar die mensen die willen genieten van onze tradities. En niet naar de kleine groep die ze probeert te verpesten. Alsof tradities uiterlijkheden zijn die kunnen bestaan buiten onszelf. Je geniet niet van tradities. Je neemt deel aan tradities. En dat is genieten.
De feestdagen staan bol van de tradities. Zeker ook voor mij. De kerst begint met de levende kerststal van scouting Titus Brandsma in Oss. Toen ik zes of zeven jaar oud was speelde ik daar herder. Nu zit onze dochter bij dezelfde groep. En geniet ik van de sfeer, de stal, de beesten en vooral van de mensen. Het is een soort reünie. Je ziet ieder jaar veel bekenden. En zo hoort het ook.
Een bezoek aan de bewegende kerststal in Koolwijk hoort er ook bij. De nachtmis natuurlijk. Wandelen en lekker eten met (schoon) familie. En als het past ook een bezoek aan de Sint Jan in Den Bosch. Natuurlijk vinden we tradities fijn. Maar dat is niet passief. Het is niet een verzuchten van ‘gelukkig, alles is bij hetzelfde gebleven’. Het is actief samen de zelfde dingen beleven. Dat schept een band. En zo hoort het.
René Peters 
Jan Goesten
26 december 2017
Beste René, Dank voor je mooie berichten en de beste wensen voor 2018. Mvg. Jan Goesten
>
Tom
27 december 2017
Dag Rene. Mooie woorden. Van een docente klassieke talen heb ik ooit geleerd dat “traditie” afstamt van het werkwoord tradere; dus doorgeven overleveren. Dus erg met jou eens dat wij zelf verantwoordelijk dienen te zijn voor het doorgeven van tradities.
Hans Kluijtmans
27 december 2017
Ik heb lang moeten nadenken over wat jij zei René over ‘tradities’. “Alsof t uiterlijkheden zijn die kunnen bestaan buiten onszelf”. Je bedoelt dat wij zélf onze tradities maken; we zijn er geen passieve consument van. We kunnen ‘ons’ er niet buiten stellen. Die maak jij, je gezin. Je dochter speelt mee in de kerststal. Jullie gaan op familiebezoek, indien mogelijk naar de kerststal in de St. Jan.
Ik koester ze ook. De Brabantsedag, PSV-kampioen (geregeld), mijn stamcafé dat na een sluiting nu weer open is. En tradities, ons collectieve geheugen, kunnen we ook veranderen.
Ik was in de Petruskerk in Eindhoven op 1e Kerstdag. De priester hield zoals altijd een inspirerend betoog en met humor. Hij trekt parallellen tussen ‘toen’ en ‘nu’. Wat staat er in de bijbel over t perfecte, en hoe verhoudt zich onze zucht naar perfectionisme nu daarmee ? We maken nu allemaal ‘selfies’. Hij maakte de vergelijking met God. Met Kerst werd Jezus, ahw ‘als een selfie’ van God, geboren. Meteen na zijn laatste woord -ik was nog aan t bijkomen van de preek- dwarrelden vanaf boven –het koor- langzaam aanzwellende klanken van ‘ stille nacht, heilige nacht’ het schip van de kerk in….Om rillingen van te krijgen.
Later in de mis wensen de kerkgangers uit de diverse banken elkaar ‘vrede’. Traditionele momenten maak en vier je samen. En door samen wordt je méér. Dit soort momenten zijn er te weinig in onze geïndividualiseerde maatschappij, daar ben ik vast van overtuigd.
G.Steverink
28 december 2017
Tradities geven ook houvast. En dat draagt ook weer bij aan verbinding. Ik denk dat mensen in de diensten van Kerstmis, of je nu RK of protestant ben, verbinding zoeken met elkaar. En dat is goed. Ook de preek van de pastor in de Titus Brandsma kerk in Oss riep op tot verbinding met elkaar. Het was doodstil, dus het kwam aan. En gaan wij daarna weer over tot de orde van de dag???? Ik las het volgende in zorgvisie van 28 december: “De regeldruk wordt alsmaar groter. Overheden wantrouwen de zorg medewerkers ( professionals toch??) ‘De overheid belooft minder regels, maar het worden er stiekem steeds meer.” Een journalist zag in de reguliere zorg dat medewerkers veel tijd kwijt zijn aan administratie, ‘waardoor persoonlijke aandacht erbij inschiet’ En zo kan ik doorgaan.
Mooie woorden tijdens Kerstmis, misschien mooie voornemens, lopen kapot op de moordende regelgeving vanuit Den Haag en de verzekeraars. Helaas is of wordt dit ook traditie. Meer en meer regels. Op dit soort tradities, op het wantrouwen dat regelmakers continu uitstralen naar professionals in de zorg zit ik niet te wachten. Ik wacht op zingeving en verbinding met tijd voor elkaar en in het bijzonder voor de zwakkeren in onze samenleving. En dat moet regelarm.