“Het gaat niet om individuele doelen,” zegt hoogleraar pedagogiek Micha de Winter in Trouw “Ouders vinden het belangrijk dat hun kind gelukkig wordt. Voor mij telt net zo goed of ze bij een gemeenschap horen, iets voor een ander kunnen doen.” De Winter heeft gelijk. En volwassenen zouden dat moeten voorleven.
Volgens De Winter zit de samenleving te springen om mensen die met elkaar iets van de wereld willen maken. Zo is het ook natuurlijk. De mens is bovendien een sociaal wezen. De wetenschap dat je er voor een ander kunt zijn, dat je gezien en erkend wordt, is voor mensen bijna van levensbelang. De gedachte dat je in je eentje moet overleven in een jungle van individuen is beangstigend.
Soms lijkt het wel alsof we die waarheid vergeten zijn. En dat het alleen maar gaat over het eigen ik. Alsof persoonlijke vrijheid en de eigen prestaties het hoogste doel zijn. In een verder vooral verdeelde en gevaarlijke wereld. Maar zo is het niet. En zo hoort het in elk geval niet te zijn. Ieder mens doet er toe. En dan vooral in relatie tot andere mensen.
Kinderen horen het gevoel te krijgen dat de samenleving ook op hén zit te wachten. Dat ze er toe doen en dat ze iets bij te dragen hebben. En dat ze deel uitmaken van iets dat groter is dan hun eigen ik. Ouders en andere opvoeders horen dat besef en dat perspectief uit te dragen. De Winter: “Hou jezelf tegen het licht als opvoeder. Leef je zelf dat optimisme voor?” Wijze woorden wat mij betreft. En van levensbelang voor ieder mens. En van de samenleving als geheel.
René Peters 
wil van der Kruijs
31 mei 2017
Goed verhaal, Rene.
Jan van Houwelingen Oss
31 mei 2017
Ja Rene, je doet er toe. en je geeft dat door aan je kind. Blijf zoals je bent en geef een voorbeeld aan hoe de wereld zou moeten zijn. Intelligent en slim verenigd.
wim slebus
1 juni 2017
…..en zo is het!. René, helemaal met jou eens! Onze oud-Ossenaar Mischa de Winter heeft gelijk.!
Zr. Antoine van Erp
1 juni 2017
Piet
Ans
1 juni 2017
‘ Samen kunnen we heel veel en” “En alleen kunde niks” dat is een waarheid waar je niet om heen kunt. “samen ben je sterk.
Niels Kolman
2 juni 2017
Wetenschappelijk bezien (exacte wetenschap) bestaan er geen groepen of samenlevingen, er bestaan slechts individuele lichamen. De biologie bewijst dit. Niemand heeft ooit een samenleving gezien. De samenleving – het collectief – beschouwd als zelfstandig lichaam, is een ideologisch gekleurde opvatting waar je kinderen niet mee moet lastigvallen of indoctrineren. Onderwijs dient namelijk ook tot individuatie en emancipatie van de mens als éénling; om hem of haar vrij te maken lós van welke groep of welk verband dan ook.
In deze netwerksamenleving gaan we veel meer toe naar ‘tijdelijke gezelschappen’ in plaats van naar ‘permanente gemeenschappen’. Dit vraagt eerder om sterke individuen dan om een veilig gemeenschapsgevoel waarbinnen we ons zogenaamd gelukkig weten.
“Volgens De Winter zit de samenleving te springen om mensen die met elkaar iets van de wereld willen maken. Zo is het ook natuurlijk.”
Maar de samenleving kan helemaal niet staan te springen. Alleen individuen – echte mensen van vlees en bloed – kunnen staan te springen en iets voor elkander betekenen. Groepen dragen geen verantwoordelijkheid, alleen aanwijsbare individuen kunnen verantwoordelijkheden dragen. De samenleving kan niet gelukkig worden, enkel het individu kan gelukkig zijn en worden.
De samenleving is een gevolg en nooit een oorzaak. Het is zaak om oorzaak en gevolg ook pedagogisch niet door elkaar te halen; het individu gaat altijd aan de gemeenschap vooraf, en nooit andersom.