Jihad de voorstelling

Muisstil waren ze. Anderhalf uur lang. Een grote theaterzaal vol leerlingen van het Leer-Werktraject van het VMBO. Dat is al een hele prestatie op zich. Maar de theatermakers wisten de leerlingen te raken. Een aantal was tot tranen toe geroerd. Het voelen zette aan tot denken. De thema’s waren er ook wel naar. Radicalisering en vervreemding, je wel of niet thuis voelen en identiteit.

Met een volle zaal beneden ons, had ik, samen met een paar ambtenaren en raadsleden vanaf het balkon, een prachtig uitzicht op toneel en zaal. Het spel was heftig, dwingend, maar niet zonder humor. Plotseling ging het licht aan en stuurde een acteur een fluisterende leerling uit de zaal. De leerling verliet kwaad de zaal. “Klote zwarte.”

Er ging een rilling door de zaal. Maar achteraf was het het mooiste wat had kunnen gebeuren. Het zette de kinderen extra aan het denken. En het maakte het onderwerp nog belangrijker. Na afloop van de voorstelling gaven leerlingen rozen aan de spelers. Waarbij een leerling (een boom van een vent) een acteur snikkend om de nek vloog.

Het nagesprek verliep wat chaotisch. Probeer maar eens met 400 pubers zonder zitvlees tegelijkertijd te spreken over gevoelens en ingewikkelde onderwerpen. Maar het lukte. De voorstelling heeft veel losgemaakt. De jongen die de zaal werd uitgestuurd kreeg bijles van een van de acteurs. Geloof me, die jongen heeft veel geleerd vandaag.

‘Jihad de voorstelling’, ik heb genoten van het stuk en van de leerlingen. En ik ben onder de indruk van de impact. 400 leerlingen zonder al te veel intellectuele bagage spraken met respect over belangrijke thema’s. Thema’s waarover media, politici en volwassenen in het algemeen meestal slechts ongenuanceerd en met stemverheffing spreken. ‘Jihad de voorstelling’. Een aanrader!!