Eerste week noodopvang

Vandaag belde het Brabants Dagblad om te vragen hoe ik als portefeuillehouder de eerste week van de Osse noodopvang heb beleefd. In de krant zal best een korte reactie verschijnen. Maar met zo’n korte reactie doe ik toch mensen tekort vind ik. Er kunnen dingen beter. En er zal vast nog wel het een en ander misgaan. Maar tot nu toe ben ik heel tevreden.

Natuurlijk baalde ik als een stekker toen de krant uit de mond van een aantal asielzoekers optekende dat de magnetronmaaltijden niet te eten waren. Maar dat is dan ook het enige. Verder zijn er vooral veel positieve dingen te melden. En daar mogen we als Ossenaren best heel trots op zijn. Want dat dat ook anders kan hoef ik niemand uit te leggen.

Ruim 270 vluchtelingen ‘wonen’ nu in het voormalige belastingkantoor. De instroom is wat mij betreft soepel en vrijwel geruisloos gegaan. Vrijwilligers hebben mensen wegwijs gemaakt in Oss. Ze weten de weg naar de belangrijkste voorzieningen. De kinderen konden al binnen een week naar school. En voor een zinvolle dagbesteding voor de volwassenen is gezorgd. Bovendien zijn ruim 50 vrijwilligers in de weer om hen de eerste beginselen van de Nederlandse taal en cultuur bij te brengen.

Hoe kan ik anders dan tevreden terugkijken op de eerste week noodopvang. Dankzij de inzet van het COA, ambtenaren, scholen en vooral ook veel vrijwilligers, loopt alles eigenlijk best goed. En daar ben ik trots op. Maar vooral ben ik dankbaar voor zoveel goede mensen die er, soms tegen de stroom in, samen iets moois van maken.