Beslissingen worden niet altijd rationeel en op basis van gezond verstand genomen. Vaak spelen (eigen) belangen en andere drijfveren een rol.Dat leidt soms tot situaties die op het eerste gezicht wel grappig zijn. Maar waar op de iets langere termijn helemaal niemand blij van wordt. Een recent voorbeeld:
Ons democratisch gekozen parlement vindt bij meerderheid dat de kosten voor de AWBZ behoorlijk uit de hand gelopen zijn. Dus moesten de taken rondom de AWBZ naar gemeenten worden overgeheveld. Met een fikse korting op het budget natuurlijk. Het idee achter deze ‘decentralisatie’ is dat gemeenten goed in staat zouden zijn de zorg dichtbij de burger te organiseren. “De gemeente kent haar burgers. En kan door het maken van slimme combinaties van mantelzorg, individuele verstrekkingen en persoonlijke verzorging garant staan voor voldoende zorg tegen een aanzienlijk lagere prijs.”
Ik sta achter de theorie van de transitie. Ik vind het wel heel onverstandig op voorhand een enorme bezuiniging in te boeken. Maar de AWBZ-zorg kan binnen de WMO zeker beter georganiseerd worden. En waarschijnlijk ook goedkoper. In het begin was iedereen enthousiast. Totdat mensen gingen vrezen dat hun ‘recht op zorg’ zou verminderen. Er kwam een lobby op gang om tenminste de persoonlijke verzorging (het aantrekken van steunkousen, druppelen van ogen enz) niet naar gemeenten te laten gaan.
Een ‘Noord-Koreaanse meerderheid’ van gemeenten waarschuwde het kabinet dat het weghalen van persoonlijke verzorging uit de decentralisatie voor de lokale overheid enorme gevolgen zou hebben. Door het weghalen van de mogelijkheid tot het maken van slimme combinaties kunnen gemeenten de bezuinigingen gewoon niet opvangen. Ze komen hierdoor ernstig in de problemen. De minister luisterde niet. Persoonlijke verzorging ging naar de ziektekostenverzekeringen. Gemeenten en de VNG zijn nu boos.
De AWBZ wordt betaald uit belastingopbrengsten en een eigen bijdrage van gebruikers. De ziektekostenverzekering wordt betaald uit premies en een eigen risico. Plotseling komen vakbonden en werkgevers er achter dat als de AWBZ deels naar de ziektekostenverzekering gaat, de premie en het eigen risico fors zullen stijgen. Waarschijnlijk met wel 20%. De wereld is te klein. NO SHIT SHERLOCK! Wat dacht je dan? Dat het goedkoper kan èn dat niemand er iets van zou merken? Gemeenten boos, VNG boos, vakbonden en werkgevers boos, burgers boos. Persoonlijke verzorging dus toch maar naar gemeenten? Ik ben benieuwd.
René Peters 
Jacques Smeets
31 januari 2014
Het grootste probleem wordt veroorzaakt door de massale fraude, die in de zorg wordt gepleegd. Als je mensen vraagt dan kent iedereen wel mensen in zijn of haar omgeving die op de een of andere manier misbruik maken van allerhande zorgvoorzieningen en financiële voorzieningen. Ik ben 43 jaar politieman geweest en heb van zeer dichtbij gezien op welke schaal er misbruik werd en wordt gemaakt van de voorzieningen. Ik zag ook hoe weinig daadkracht er vanuit de overheid werd getoond bij de aanpak van dat misbruik.
Probleem is dat bestuurders en politiek nog veel te behoedzaam zijn om in het openbaar te benoemen om wie het gaat en er daadwerkelijk mee aan de slag te gaan. Daarvoor hoef je geen namen etc. te vermelden. Gewoon het hele verhaal vertellen. Ik moet erbij zeggen dat ik heel veel begrip kan opbrengen voor de angst die er heerst wanneer er binnen de categorie misbruikers agressief en bedreigend richting ambtenaren en bestuurders wordt geageerd, als er daadkrachtig wordt opgetreden. De daden worden dan meestal in de kiem gesmoord.
Ik vind het getuigen van “slecht werk” wanneer er constant richting regering en bezuinigingen gewezen als grootste veroorzaker van alle ellende.
Dirk K.
31 januari 2014
Jacques, ik zal niet gelijk alles fraude willen gaan noemen.
Wat ik ervan heb begrepen is het systeem van indicatie al zo pervers is opgezet… Om zo zieker iemand wordt ingeschaald des te meer zorg heeft iemand nodig.
Ben het met René wel eens… en in Oss zal het ook wel goed gaan.
Ik snap dan toch niet, dat niet eerst 10 of 20 gemeentes van verschillende grote naar 2 maanden overleg en planning (dus eigenlijk ‘meteen’), proef moesten gaan draaien.
Maar nee, de regering zegt… Begin 2015 gaat het in voor iedereen. Zoek het dan maar verder uit. En iedere gemeente moet nu het wiel weer gaan uitvinden. Er zal dan wel vaak iets misgaan en het moet met spoed dingen worden gefikst, door kerken of andere hulpinstanties. En straks gaat het ergens echt erg mis… Parlamentarische enquête hoe dit allemaal zo kon gebeuren… (Was tussendoor trouwens 2x gedotterd, te veel stress, hé)
Jacques Smeets
31 januari 2014
Dirk, ik noem ook niet alles fraude. Maar ik kan je wel uit ervaring vertellen dat er massaal fraude wordt gepleegd met belastinggeld. Het thema “PGB” wordt door politici vaak angstvallig vermeden, althans als het gaat over het misbruik ervan. Logisch, omdat met de huidige mankracht dit probleem simpelweg nooit zal worden opgelost.
Ik ben ervan overtuigd, dat een paar duizend extra fraudebestrijders het misbruik enorm zal doen afnemen. Zij betalen zich driedubbel dik terug.
Maar, links Nederland, wil dat niet.
Gelukkig komt geleidelijk aan het inzicht dat het roer om moet en dat fraudebestrijding prioriteit heeft. Lasten we hopen dat dit inzicht zich doorzet in daden.
Ook in Oss gaan dingen niet goed, ook in Oss leven en wonen fraudeurs Dirk. Die zijn er in elk dorp en stad. Waarom dacht je dat zoveel mensen niet reageerden op de oproep om hun bankrekeningnummers bekend te maken?
Wim Klaassen
31 januari 2014
….en als dr. Watson dan ook nog de thuiszorg voor zijn rekening wil nemen, komst alles goed in NL, toch ? Helaas is de werkelijkheid dat de generatie die het hardste de zorg nodig heeft nagenoeg volledig afhankelijk wordt van de goodwill in haar omgeving. De bezuinigen op de thuiszorg leiden daarmee tot onaanvaardbare situaties Ook als liberaal druist dat in tegen mijn moreel kompas.
Lies van de Loo
1 februari 2014
Sorry Jacques Smeets, maar je heb echt geen idee waar je het over hebt als je praat over fraude met het pgb. Kijk maar eens op: http://hetverhaalvanpeter.nl. Daar wordt het echt verhaal over het pgb verteld, en niet de indianen verhalen van mensen die niet achter een voordeur kunnen kijken, maar wel oordelen. Of kom een keer met mij praten. Je bent welkom!
Jacques Smeets
1 februari 2014
Dag Lies,
Het verhaal van Peter is het echte verhaal. Inderdaad Lies, het is één verhaal, waarvan er vele duizenden te vertellen zijn. Natuurlijk vind ik de zorg die Peter krijgt volledig terecht.
Wat ik wil zeggen is dat er naast deze échte verhalen er ook heel wat zijn, die niet verteld worden. Niet omdat ze (te) schrijnend zouden zijn, maar omdat er met het p.g.b. budget wordt gesjoemeld en gefraudeerd. Net zoals er met allerlei toeslagen massaal wordt gefraudeerd.
Ik ken in mijn omgeving ook verhalen zoals dat van Peter.
Ik zie regelmatig een jongen, spreek met hem, kan hem nog met iets heel simpels heel erg blij maken. Hij heeft o.a. het Down syndroom, is intussen 34 jaar oud geworden, terwijl vanaf zijn geboorte werd voorspeld dat hij hoogstens een jaar of 12 zou worden. Naast Down heeft deze jongen met allerlei andere complicaties te maken. Ook hij is het zeker waard om te leven en daarbij de nodige hulp te ontvangen. Dat geldt ook voor zijn ouders. Ik zie en hoor regelmatig over de hulp en zorg waarmee deze jongen en zijn ouders mee te maken hebben.
Een ander specifiek geval betreft een collega/politieman van mij (54). In 1993 kreeg hij grote psychische problemen (angstpsychoses) toen hij middenin een rechercheonderzoek zat en daarvoor in Turkije onderzoek moest doen. Hij doorstond het hele traject, t/m opname in een psychiatrische inrichting en ontslag bij de politie. Hij knokte zich er doorheen, kwam opnieuw als burger binnen de politie aan het werk, haalde de noodzakelijke diploma’s, werd opnieuw politieman/rechercheur en werkte tot in 2003. Bij een ontmanteling van een hennepplantage viel hij door een luik 3 meter naar beneden. Gevolg: hersenletsel die hem een incomplete dwarslaesie en vreselijke pijnen opleverde. Hij kwam in een rolstoel terecht. Uiteindelijk opnieuw ontslag bij de politie, diverse procedures i.v.m. het dienstongeval gevoerd, intussen 9 keer geopereerd. Na door de rechter volledig in het gelijk gesteld te zijn ging het politiekorps in beroep. De Centrale Raad voor Beroep schaarde zich achter de korpsleiding en riep deze op om een passende oplossing te vinden voor de collega. Dat was in 2009.
De collega kreeg ondertussen last van herbelevingen van de moordzaken die hij had gedraaid. PTSS in het kwadraat, blijkt sinds kort nadat een nieuwe diagnose was gesteld.
De man zit nog steeds thuis, met een enorme financiële schuld, nog steeds in afwachting van een beslissing omtrent de erkenning van de diagnose PTSS en is zeer hulpbehoevend. Dagelijkse zorg op allerlei gebieden is zijn deel. Pas nu zou hij in aanmerking komen voor een PGB.
Als derde voorbeeld zal ik een van mijn schoonbroers vernoemen, die inmiddels opgenomen is in een gesloten afdeling voor Alzheimer/dementie patiënten. Hij is 71 jaar oud (kinderloos) en is binnen 2 jaar volledig afgetakeld. Hij verblijft in een van de nieuwe, zeer moderne zorginstellingen en wordt daar met veel liefde en zorg opgenomen. Zijn vrouw (mijn zus) betaalt nu haar deel voor de zorg, zoals dat wettelijk is geregeld. Wij vinden dit heel normaal, niemand maakt bezwaar tegen het maandelijkse bedrag, dat binnen een aantal jaren waarschijnlijk hoger wordt. Dat vindt mijn zus eveneens geen bezwaar, want zij is ontzettend blij dat haar man in goede handen is.
Lies, wanneer ik dan de politieke discussies hoor over zorgbesteding, budgetten en de fraude er omheen, dan komen bij mij allerlei beelden bovendrijven van mensen die ik in mijn 43 jarige politieloopbaan beroepshalve ben tegengekomen en die in veel gevallen onterecht aanspraken maakten op allerlei voorzieningen. Daarbij leidden zijn vaak een a-sociaal en/of crimineel bestaan om vervolgens het hoogste woord te voeren wanneer er maatregelen worden opgelegd om fraude te bestrijden of wanneer ze werden aangepakt voor de gepleegde misdrijven.
Misschien begrijp je nu iets meer wat mijn motief was om te reageren zoals ik reageerde.
Natuurlijk ben ik graag bereid om ’n keer met jou uitgebreid daarover te praten. Ik kan je verzekeren dat je van mij geen indianenverhalen hoort.
Groet,
Jacques