“Moet ik straks iemand beboeten die solliciteert in een Donald Ducktrui?”, vraagt de wethouder werk en inkomen van Leiden in NRC.” Moet ik tegen mensen met een tatoeage in de nek zeggen: joh, verwijder die maar?”, vraagt de wethouder sociale zaken van Utrecht. Het kabinet wordt strenger voor mensen in de bijstand. Zo moeten ze zich verplicht netjes kleden als ze solliciteren. Er zullen vast praktische problemen zijn om dat te handhaven. Daar hebben de wethouders gelijk in. Maar mijn voornaamste zorg is dat de rijksoverheid tot in detail gaat beschrijven wat ‘fatsoenlijk kleden’ is.
Iemand die zwaar gesluierd wil solliciteren op een functie als verkoopster bij livera heeft geen enkele kans op die baan. Net zomin als de man met paarse hanenkam die zegt te willen werken als gastheer in een restaurant. Niemand zal een werkgever van discriminatie beschuldigen wanneer hij een donkere man die solliciteert op een functie van beveiliger in een bejaardenhuis afwijst. Tenminste wanneer die man ook KILL COPS op zijn knokkels heeft getatoeëerd. Van mij mag iedereen er bij lopen zoals hij of zij dat wil. Maar ik vraag wel de gevolgen van die keuze te accepteren. Voor bepaalde banen kom je met een bepaald uiterlijk gewoon niet in aanmerking. Dat hoeft ook niet. Zolang je banen waarbij je uiterlijk er niet of minder toe doet maar gewoon accepteert. Doe je dat niet, dan wil je niet werken en vind ik het terecht dat daar een sanctie op volgt.
Wat de overheid nu lijkt te doen is van gemeenten eisen meer dan nu het geval is mensen aan te spreken. Ook waar het kledingkeuze betreft. Dat hoeft geen slechte zaak te zijn. Tenminste zolang gemeenten de ruimte krijgen zelf uit te maken wanneer iemand op zijn uiterlijk moet worden aangesproken. En dan hebben we het dus niet over een Donald Ducktrui mag ik hopen. Mijn grote angst is dat we in Nederland zo bang geworden zijn om elkaar aan te spreken zonder dat daar vaste criteria voor zijn afgesproken dat het kabinet met een wetsvoorstel zal komen waarin gedetailleerd staat vastgelegd aan welke kledingeisen mensen moeten voldoen. En welke boetes gemeenten verplicht moeten opleggen wanneer ze dat niet exact doen.
In ons rare landje voeren we nooit de juiste discussie. De discussie moet niet gaan over de grensgevallen. Niet gaan over de juridische scherpslijperij van sancties of geen sancties. De discussie moet gaan over verantwoordelijkheden van gemeenten en van bijstandsgerechtigden. Daar heb ik echt geen regels vanuit den Haag voor nodig. In tegendeel zou ik zeggen. Die hinderen en vertroebelen de discussie.
patrick
23 januari 2014
goed gezegd: een raar landje!!!
Anita
23 januari 2014
Helemaal mee eens. Ik vraag me af welke landen er nog meer zijn waar kleding voorschriften door de regering worden bepaald???
merel33
23 januari 2014
exact de kern van de zaak geraakt !
AMHPennings
23 januari 2014
Ik reageer niet gauw, maar dit keer kan ik het niet nalaten oftewel complimenten voor je blog(s); het moet niet gekker worden!
Jos Verstegen
24 januari 2014
Eens. Het schiet natuurlijk snel door, maar ik vraag me wel af hoe jij zonder regels denkt een sanctie op te kunnen leggen. Iemand op zijn verantwoordelijkheden wijzen lijkt mij prima (al zullen sommigen volharden in de gedachte dat de ander hen maar moet accepteren zoals ze zijn m.a.w. zelf maar moeten aanpassen). Maar als je iemand een sanctie op legt zonder dat daar regels aan ten grondslag liggen, dan wordt het denk ik erg druk bij de geschillencommissies en/of de rechtbank. Een gemeentelijk ‘advies’ werkt niet, en landelijk advies ook niet. Ik durf wel te beweren dat sommige politiemensen, zoals ze in Rotterdam rondlopen, in Oss waarschijnlijk opgepakt zouden worden. Het klinkt misschien hard, maar het beste recept om mensen maximaal inspanningen te laten doen om een baan te zoeken, is door het werken meer ‘lonend’ te maken. Dan wordt het een keuze tussen ‘principieel jezelf kleden en gedragen zoals jij vindt dat je het mag doen’ of ‘iets gemakkelijker rond kunnen komen en misschien zelfs een keertje een luxe kunnen veroorloven’.