Stille tocht voor dode bultrug

De bultrug ‘Johannes’ is niet meer. Het dier strandde eerder deze week op een zandplaat. Ondanks verwoede pogingen hem te redden overleed Johannes dus toch. Natuurorganisatie Sea Shepherd riep na zijn overlijden op tot het houden van een stille tocht. Draven we niet een beetje door?

Lenie ’t Hart, oprichtster van het zeehondencentrum in Pieterburen, vindt dat Johannes gered had kunnen worden en wil in overleg met de politiek om te voorkomen dat zoiets weer gebeurt. “De mensen die hem dood wilden, hebben gewonnen”. Gezien de vele reacties in de media en op het internet, voelen de meeste mensen wel aan dat Lenie zich een beetje door haar emoties heeft laten leiden. Maar de trend om dieren in veel opzichten gelijk te stellen aan mensen bestaat al langer.

Het toekennen van menselijke eigenschappen aan bijvoorbeeld dieren noemen we antropomorfisme, Even googelen levert hilarische voorbeelden op. Wat te denken van ‘testikelimplantaten’ voor de gecastreerde boxer Johnny, waardoor hij zijn zelfvertrouwen weer heeft gevonden.  Of een ‘lekkere snack’ voor konijn Snuitje, want “die heeft ook wel eens zin in een tussendoortje”. Wanneer het kouder wordt dan tien graden krijgt het hondje bij mij om de hoek van zijn bazinnetje een lekker warme jas. En als hij moe is, wordt hij vervoerd in de speciaal voor hem vervaardigde ‘bolderkar’.

Dat een mens niet als een hond mag worden behandeld, daar zijn we het allemaal over eens. Dat we een hond niet als een mens moeten behandelen, daar is wat meer overredingskracht voor nodig. In Nederland (en volgens mij alleen in Nederland) hebben we zelfs een politieke partij die speciaal is opgericht om op te komen voor dierenrechten. Dat er veel onnodig dierenleed bestaat, is duidelijk. Dat we daar tegen moeten strijden ook. Maar laten we alsjeblieft niet overdrijven en de zaken in perspectief blijven zien. Een mens is een mens en een dier is een dier.