Op dinsdag 24 maart is het zo ver. Dan organiseert men in Bemmel een heuse ADHD-markt. Dat is een markt voor mensen met ADHD en hun omgeving. Er is niet per se iets mis met het organiseren van dit soort bijeenkomsten. Het uitwisselen van ervaringen kan nuttig en prettig zijn. Toch houd ik een bijzonder gevoel over aan zo’n markt voor ADHD’ers. Alsof je diagnose je identiteit bepaalt. Terwijl je diagnose maar een heel klein deel van wie je bent uitmaakt. Maar dat is niet het enige dat me een beetje dwars zit.
Op de markt krijg je veel informatie en gezelligheid. En kun je kennismaken met ondersteunende organisaties zoals MEE Gelderse Poort, Indigo, Gezinsondersteuning, Jongeren coaching en Steunpunt Mantelzorg van Stichting Welzijn Lingewaard (SWL), Project GO, Rijnstad schoolmaatschappelijk werk, ABC Bemmel, Rio-Zorg, Pro Persona, Karakter, Orthopedagogen OBC Huissen, Abo-ondersteuning, Buurtgezinnen, Driestroom, Kind en meer, Passend wijs, Jeugdconsulenten WMO, Uniek Sporten, Mindfulness, Land van Zin en Zijn, Zorgboerderij de Groote Locht, WeDoCare, Marant, Pluryn, IB’ers van scholen etc. Een hele lijst aan instellingen en ondernemers.
Dat mensen met een diagnose soms hulp of ondersteuning nodig hebben dat snap ik. Dat er instellingen en bedrijven zijn die graag die hulp willen leveren begrijp ik ook. Maar als ik de lijst van ondernemers met wie kennis gemaakt kan worden zie, denk dat het risico levensgroot is dat een markt voor mensen met ADHD, door zorgondernemers gebruikt wordt om klanten te werven. Voor mij is de zorg geen echte markt. Ik zie mensen met een diagnose niet als patiënt. Een diagnose is geen identiteit. En mensen met een diagnose horen niet gezien te worden als verdienmodel. Maar laten we niet naïef zijn. Lichte zorg voor kinderen is een groeimarkt. Er wordt goud geld in verdiend.
René Peters 
Noël Deryckere
3 maart 2020
Als deze (lichte)zorg niet betaald wordt door de gemeenschap zullen bedrijven niet investeren in een dergelijke ‘markt’. Wordt aan wildgroei een halt toegeroepen. Gemeentes zijn aan zet. Net zoals met bijstand en bijzondere bijstand kan het Rijk grenzen stellen. Overigens geldt hetzelfde voor jeugdzorg.
Gerard Steverink
3 maart 2020
Volkomen mee eens. Ik maak hieruit op dat de marktwerking geen item is voor de zorg. Veel partijen storten zich op de “doelgroep” om uit de subsidie/ inkoop ruif mee te kunnen gaan eten. Ik vraag mij af of het organiseren van dit soort “markten” ( iets anders kan ik het niet noemen) niet gewoon verboden moet worden. O neen, helaas, marktwerking noemen de partijen dit. Helaas doet het CDA hier ook nog steeds aan mij al wordt de partij gelukkig kritischer. Markt werking noem ik liever MARK-werking want het neoliberale stempel van onze premier en van zijn partij heeft onze samenleving geen goed gedaan. En ik schrik werkelijk dat “marktpartijen” zo iets durven te organiseren. Marketing is nog een enige “goede” woord dat ik hieraan wil besteden, maar het heet gewoon commercieel zaken proberen te doen. HELAAS
Marie Therese Janssen
3 maart 2020
Maar vergeet vooral niet hoe fijn het kan zijn als mensen na jarenlang zoeken en veel problemen hebben gehad, opgelucht en blij zijn als er een diagnose is.
Helaas laten wij in zorgend Nederland nog steeds te lang tobben en op wachtlijsten staan.
Dus een diagnose hebben kan heel bevrijdend werken.
Zoeken naar passende hulp past in dat verhaal.
Maarten
5 maart 2020
Ik denk dat je er eerst bij moet zijn geweest om een oordeel te kunnen vellen, zeker in uw positie. Vooraf schieten is erg zwak.
Ik ben niet betrokken bij dit initiatief (niet in de buurt) maar ben een adhder. Dat heb je niet, maar ben je. Het is geen ziekte die je kan genezen. De hersenen van een adhder functioneren gewoon net iets anders. De diagnose is alleen een instrument om te ontdekken hoe je in elkaar zit en om de hulp te krijgen die je nodig hebt. Die hulp heb je overigens nodig omdat de maatschappij er niet mee om kan gaan. Dat labeltje is nu eenmaal nodig in ons systeem. Dat geld niet alleen voor ADHD, maar voor alle neuro a-typische mensen in onze samenleving. We denken als systeem nog veel te veel in zuilen. Bovendien biedt het systeem lang niet altijd wat nodig is, waardoor alternatieve markten ontstaan. Het is dus eerder een gevolg van het systeem dan wat anders.
Ik zou graag zien dat we wat minder bekrompen met de zorg om gaan. Ik wordt af en toe helemaal ziek van die meningen die kant nog wal raken, omdat er geen gedegen kennis van zaken is.