Als je denkt dat je alles wel gezien hebt, kun je je toch nog verbazen. Af en toe krijg je een tip die de wenkbrauwen doet fronsen. Dat bedrijven die ‘zorg’ verlenen nadenken over manieren om geld te verdienen, dat wist ik wel. Dat ze complete handleidingen over hoe zaken gepresenteerd kunnen worden als jeugdzorg op hun site zetten, wist ik niet. Compleet met de juiste benamingen en codes.
Wie zijn kind aanmeld bij een groot bedrijf voor buitenschoolse opvang in het midden van het land, gaat er mee akkoord dat het kind automatisch wordt opgenomen in de zogenaamde verwijsindex. Of er nu een probleem is of niet, kinderen worden standaard behandeld als kinderen met een zorgvraag. Dat is geen probleem hoor. “Wanneer er geen (ernstige-) zorgen zijn rondom uw kind, blijft het slechts bij een registratie in de Verwijsindex. Dit heeft verder geen enkele gevolgen voor u of uw kind en is ook niet door andere professionals terug te vinden.” Een hele geruststelling.
Het bedrijf biedt tal van begeleidings- en ontspanningsmogelijkheden voor kinderen. Na school, maar ook op zaterdagen en in de vakanties. Dat is allemaal niet goedkoop. Maar, gelukkig betaalt de gemeente. Dat staat duidelijk op de site. En dat is gemakkelijk te regelen. In een helder overzicht staan precies de juiste termen en begrippen die bij een goede aanvraag gebruikt moeten worden zodat ze worden gehonoreerd. En, om het de beoordelend ambtenaar of lid van het wijkteam gemakkelijk te maken, staan de juiste declaratiecodes er vast bij. Het moet gezegd worden. Aan bureaucratie hebben ze een broertje dood.
Voor kinderen waarvan nog niet duidelijk is of en wat ze mankeren is er ook een oplossing. Professionals van het bedrijf bieden namelijk observatie- en screeningsdiagnostiek, eventueel aangevuld met een gesprek of een aanvullend testje. Op deze manier kunnen kinderen snel de juiste hulp krijgen. Hulp die andere professionals van het bedrijf dan weer kunnen bieden in de vorm van bijvoorbeeld sport- of thuisbegeleiding. Dat is nog eens goed ondernemerschap. Je bedrijf als vindplaats van problemen waar je zelf oplossingen voor verkoopt.
Het is een leerzame website. Het legt mooi de verdienmodellen van commerciële bedrijven bloot. En gemeenten die een contract hebben met dit bedrijf stuur ik uiteraard de link. Ik denk niet dat er illegale dingen gebeuren. Ik denk zelfs dat ze daar goed zijn voor kinderen. Maar de site laat wel zien hoe, op kosten van het gemeentelijk budget voor jeugdzorg, commerciële bedrijven vrij gemakkelijk geld kunnen verdienen. Illegaal is het niet. Maar is dit de bedoeling?
René Peters 
ejilgun
17 februari 2020
Het begint er op te lijken dat we een deel van de opvoeding en het opgroeien van kinderen hebben geinstitutionaliseerd. Je stelt terecht vast dat de overheid de voorwaarden creeert voor bedrijven om er aan te verdienen. Aan de andere kant leven we in een maatschappij die er aan gewend is om voor alles een dienst of oplossing aangereikt te krijgen. Het begint al voor de geboorte van een kind, de kraamzorg biedt cursussen ‘baby taal’ aan om het kind te kunnen begrijpen. Als we als (jonge) ouders al geholpen moeten worden om te herkennen of een kind gevoed, verschoond of in bed gelegd moet worden, dan kunnen we ook makkelijk worden verleid om gebruik te maken van bewegingstherapieen zonder dat daar een medische/ fysiologische oorzaak voor is.