”Kinderen zijn het vallen verleerd.” Dat schrijft basisschoollerares Kim van Haeften op nivoz.nl. Volgens haar begint de overbescherming al van jongs af aan. En neemt het steeds extremere vormen aan. Kniebeschermers voor baby’s, zodat de baby de knieën niet bezeert tijdens het kruipen! En kinderdagverblijven vermijden onder invloed van bezorgde ouders steeds meer ‘gevaarlijke’ activiteiten als klimmen en stoeien. Het is me wat.
Eigenlijk weten we het allemaal. Als we als ouders bang zijn voor ieder bultje of schrammetje van onze kinderen, hoe leren ze dan om te vallen en op te staan? Hoe leren ze dan verantwoorde risico’s te nemen? Hoe leren ze doorzetten? Hoe leren ze hun angsten te overwinnen en de nodige motorische vaardigheden te ontwikkelen? En als we zelfs bang worden voor iedere geestelijke blauwe plekje van onze kroost? Wat dan?
Wie had tot voor kort gehoord van de term ‘curling ouder?’ Ouders die letterlijk ieder obstakel voor hun kroost weg willen poetsen. Juf Ank (van de Luizenmoeder) wist wel raad met deze ouders. Ze gaf helder weerwoord en geen ruimte. Dat was grappig. En vooral omdat het zo herkenbaar is. Als ouders steeds ingrijpen, leren kinderen niets. Ze worden er bang, afhankelijk en faalangstig van. Het worden volwassenen die bij iedere tegenslag de handdoek in de ring gooien.
Maar het kan nog erger, schrijft Van Haeften. In Amerika kennen ze het fenomeen ‘baby burn out’. Dat zijn baby’s die stoppen met ondernemingsdrang, omdat ouders voortdurend ingrijpen en elk initiatief verbeterd wordt. Kom op zeg! Blauwe plekken en tegenslag horen er niet alleen bij, ze zijn de bedoeling. Ik heb trouwens even gegoogled. Kniebeschermers voor baby’s bestaan echt. Ik vind dat grappig.
René Peters 
mattie
14 april 2019
het is te zot voor woorden die kniebeschermers ik dacht dat het een 1 aprilgrap was.
Laat de kinderen gewoon vallen en opstaan.daar worden ze sterk van.
Corine van Platerink
15 april 2019
Mijn zoon van drie groeit op met vallen en opstaan (Letterlijk), hij heeft niet gekropen, maar probeerde al te lopen met 9 maanden, en liep zelfstandig met 10 maanden. Hij klautert overal tegen op (ook op het aanrecht, wat ik niet zo leuk vind, en waar ik hem regelmatig van moet afplukken), hij wil zichzelf kunnen aankleden (wat hem ook lukt, met een beetje hulp van zijn moeder), wil de pamper niet meer aan overdag (komt zelf met het potje aandragen, zodra hij moet), met andere worden het is een ondernemende peuter (kleuter) van 3 (die wel een beetje moeite heeft met het woordje nee). Ik ben absoluut geen helikopter moeder. Gevallen? Kusje op het knietje en verder spelen.
Nelleke van Platerink-Wuisman
15 april 2019
kinderen leren met vallen en opstaan, vuil worden hoort daar ook bij. Natuurlijk neem je voorzorgsmaatregelen zoals afsluitdoppen voor stopcontacten en waar nodig een traphekje, maar ga aub. niet overdrijven. Voor op kapotte knietjes zijn hele leuke pleisters in de handel.