Wij doen maar wat

Kinderen schijnen op steeds jongere leeftijd overspannen te worden. Ik vind dat helemaal niet gek. Ik zie het in de praktijk. Docenten lijken niet altijd te beseffen hoeveel huiswerk ze opgeven. En ze hebben zeker geen idee hoeveel huiswerk hun collega opgeeft. Laat staan dat ze een en ander afstemmen. Kinderen staan machteloos. Er zijn twee smaken. Of je maakt gewoon de helft niet. Of je werkt je bijna letterlijk kapot.  

Ik bekijk het van een zekere afstand. Ik ben tenslotte al een tijdje weg uit het onderwijs. En het effect zal zeker niet op elke school het zelfde zijn. Er zijn vast scholen waar kinderen vrijwel nooit huiswerk hoeven te maken. Dat is de andere kant van dezelfde medaille. Ook daar is het de vraag of docenten afstemmen. En enig idee hebben wat hun collega doet.

Ergens begrijp ik het wel. Je eigen vak is natuurlijk enorm belangrijk. En wat is nu drie kwartier huiswerk? En een projectje tussendoor, dat leerlingen in groepjes thuis moeten maken, dat is toch leuk? Misschien is het leuk. Ik denk van niet. Maar het is zeker vrijwel niet te organiseren. Zouden docenten zich dat realiseren vraag ik me af. En zouden ze daar bij stil staan?

Het is een bekende truc in een debat. Vraag een politicus die spreekt over ‘koopkrachtplaatjes’ eens hoeveel een brood kost. Grote kans dat hij of zij met haar mond vol tanden staat. Voor de toeschouwers is het duidelijk. De goede man of vrouw heeft mooie theorieën maar geen idee hoe het werkt in de praktijk. “Totaal losgezongen van de echte wereld.”

Een jaar geleden begon onze dochter op de middelbare school. Op een avond kwam ik een groepje moeders tegen in het café. Zij evalueerden, net als ik, de eerste schoolweken van hun kind. Ze waren zich rot geschrokken. Natuurlijk moesten hun kinderen wennen aan de nieuwe school. Maar dit was toch wel erg heftig.

Ik weet dat mensen uit het onderwijs deze blog lezen. En ook veel ouders van schoolgaande kinderen. Het is geen debat truc, maar een serieuze vraag. En ik ben benieuwd naar de reacties. Als docenten eens op zouden schrijven hoeveel uur ze denken dat kinderen huiswerk maken. En mensen die aan de andere kant van het hout staan op zouden schrijven hoeveel het werkelijk is. De neutrale toeschouwer zou lachen. Mijn conclusie is helder. Er is geen afstemming. En er is waarschijnlijk geen beleid.