Naar aanleiding van mijn vorige blog ontspon zich een discussie op Facebook. De vraag was de vraag of criminelen een podium op televisie moeten krijgen, waardoor ze zich een soort heldenstatus aan kunnen meten. Dat is een kwestie van vraag en aanbod zeggen sommigen. “Als wij er niet naar kijken dan komen ze vast niet meer op televisie.”
Technisch gezien klopt dat vast. Als niemand meer zou kijken naar programma’s als Pauw, wanneer daar criminelen, reljeugd, hooligans of motorbendes te gast zijn, dan worden die vast niet meer uitgenodigd. En dan is de vraag of criminelen en andere figuren een podium moeten krijgen ineens niet meer relevant. Maar daarmee de kous af? Is journalistiek of televisie maken echt niet meer dan u vraagt, wij draaien? Ligt alle verantwoordelijkheid bij ons, de kijkers?
Als ergens vraag naar is, wordt het gemaakt. Dat is een waarheid als een koe. Maar betekent dat dan ook dat we moeten tonen wat mensen willen zien of lezen, zonder na te denken over eventuele gevolgen? Hoe zou de wereld er uit zien als we alleen nog zouden kijken naar winst, kijkcijfers, oplages enzovoort? En er niemand meer was die zich voor de gevolgen zou interesseren? Wanneer we ieder gevoel van verantwoordelijkheid lieten varen en ons slechts zouden richten op de onmiddellijke wens van het individu? In wat voor maatschappij leven we dan?
Ik denk dat het belangrijk is verantwoordelijkheid te dragen voor elkaar. En dat iedereen, leraren, ouders, journalisten en ook politici daar een rol in hebben. Het is simpelweg niet voldoende ons neer te leggen bij de wet van vraag en aanbod. Het leven is meer dan u vraagt, wij draaien. Het gaat om meer dan consumeren, hoge kijkcijfers en geld verdienen. Het gaat om een leefbare samenleving. Daar mogen we allemaal best wat meer bij stil staan. En het liefst ook naar handelen.
René Peters 
wil van der kruijs
22 maart 2017
Volgens mij is dat niet de discussie. Het gaat hier om de vraag wat Pauw (en anderen) menen te bereiken met het in gesprek gaan met (ex)gedetineerden, drugscriminelen etc. Als dat alleen is “u vraagt, wij draaien” is dat wat anders dan wanneer de makers proberen te achterhalen wat mensen beweegt. Ik denk wel dat andere programma’s zich daar overigens meer voor lenen. Programma’s waarbij in de diepte kan worden gegaan.
connykerkhofconny
22 maart 2017
Beste René,
Allereerst van harte gefeliciteerd met je verkiezing tot lid van de Tweede Kamer!
Dan iets over jouw vorige blog. Ik ben het van harte met je eens dat dit geen kwestie is van ‘vraag en aanbod’. Het lijkt wel of zelfs de publieke omroep zich vervreemdt van elke moraal: Holleeder verheerlijkt bij Twan Huys, de Van Gogh-inbreker mocht zijn kunstje nog eens toelichten bij Pauw.
Eigenlijk te gek voor woorden. Gelukkig zette directeur Rüger van het Van Gogh museum zowel Pauw als de inbreker heel beschaafd op hun plaats.
Ik hoop dat NPO 1, 2 en 3 er van geleerd hebben.
Hartelijke groeten, veel succes in Den Haag en thuis in Brabant natuurlijk!
Conny Kerkhof
Roosendaal
Agatha
3 mei 2017
Hugo si usted es gay y esta en contra de todo lo que se escribe en esta pagina, para qué la lee todos los dias? Que Dios tenga miodiicsrera de Usted.
wil van der kruijs
22 maart 2017
Rene: Ik zou het woord “kandidaat” in de aanhef schrappen. Je bent het nu echt!
Sebastiaan
23 maart 2017
Hoor en wederhoor gaan de rechtsspraak vooraf. Nadien de veroordeelde crimineel een podium bezorgen, dat is pure minachting van de wet. Dat moet jou, René, als (ex-)wethouder toch aanspreken, dunkt me. En voor alle jongere lezers van dit fijne blog: Pauw is niet normbepalend, integendeel.
Stef Koning
23 maart 2017
Je zult het nooit voor elkaar krijgen om mensen ergens niet naar te laten kijken… Helaas zijn velen geinteresseerd in sensatie… Kijk maar eens wat er gebeurt als er op de snelweg een ongeluk heeft plaats gehad – of alleen al een politie of ambulance staat -, dan is er een kijkersfile aan de andere kant. Dat krijg je mensen ook niet afgeleerd…
Ondanks dat ik zelf zeker van een mals biefstukje houd, dacht ik vroeger ook dat als meer mensen vegetarisch zouden zijn er minder beesten geslacht zouden worden… Helaas… Vlees – en nieuws – vindt zijn weg toch wel naar de consument…
Het is maar net hoe je het op het podium neerzet… Toen ik op de middelbare school zat, kwam er een ex-gedetineerde op bezoek. Je kon hem van alles vragen. Dat maakte in ieder geval zoveel indruk dat ik nu nog steeds weet dat ik niets te zoeken heb achter de tralies. Hetzelfde geldt voor programma’s waarin ex-inbrekers uitleg geven op waar je moet letten, zodat ex-collegae niet binnen kunnen. Daar heb je tenminste wat aan! 😉
Sebastiaan
23 maart 2017
Stef,
Met boeven vang je boeven, daar ben ik het mee eens. Maar dat mag zonder oprechte spijtverwoording te nooit en te nimmer de status van de boef veranderen.
Stef Koning
23 maart 2017
Eens een dief, altijd een dief… 😉